Hell, All Over Again

Chapter Six – The Empty Shell

HINDI siya inaya ni Jamin sa unit nito, kaya ipinasya na lang niyang sumunod. Tinulungan siya ng isa sa mga security guard sa pagbuhat sa dalawa niyang maleta at siya sa isa. Jamin walked and talked like a total stranger, even the guard felt awkward between them. Nanahimimik na lang siya since wala naman siyang alam na sabihin.

            Nagtuloy-tuloy ito sa pintong binuksan, pumasok sa loob. Otomatiko ang ilaw na nasa pintuan kaya naman sumindi agad iyon nang buksan nito ang pinto. Umalis na rin agad ang guard nang maipasok ang mga maleta niya. Nagpasalamat siya sa pagtulong nito.

            “There are three rooms in here, mine is at the left, the one across of it is my work out room, and the one by the kitchen is a storage and you can use that one. My helper comes once a week on Monday, it’s only Sunday so you have to clean the room yourself.”

            “Thank you.”

            “I am not used with company so it will take a while to get used to see you here. You can use whatever I have in here but when I’m in either of the rooms, I don’t want to be bothered. Importante sa akin ang privacy, kaya naman sana ay alam mo ang ibig sabihin niyon.”

            Tumango lang siya. Maluwang ang unit nito kung tatlong kuwarto nga naman ang naririto. Maluwang din ang sala na puro puti ang mga leather couch na naroroon, Maluwang din ang kitchen na ash marble tiles ang disenyo ng countertop, binagayan ng maliwanag na mga dingding. May veranda na konektado sa sala at sa isang kuwarto na maaaring silid ni Jamin.

            “I don’t like noises, especially when I am working. Hindi ka naman maingay, ‘no?”

            Umiling siya.

            “Hindi ako nakikipag-usap sa pekeng pipi. I would appreciate it if you speak normally.”

            “S-sorry. Yes, your privacy will be safe. And no, I don’t make noises.”

            “I am exhausted. I need to be at work tomorrow earlier in the morning and will be in Taiwan in the afternoon, so I won’t be coming back till tomorrow. Get comfortable.” Tinalikuran na siya nito.

            Ilang minuto siyang nakatayo sa pinag-iwanan sa kanya ni Jamin. Marangya ang lugar na kinaroroonan niya ngayon, karangyaang hindi bago sa kanya, pero banyaga ang pakiramdam at may halong kirot. Tiningnan niya ang daliring may singsing, kuminang ang gold wedding band niyang suot, it was breathtakingly beautiful but…only the appearance was genuine.

            Binitiwan niya ang hawak na handbag, inalis ang suot na mga sapatos, ganoon din ang jacket. Pumunta siya sa veranda, binuksan ang sliding glass door at saka lumabas. Marahas na ihip ng hangin ang sumalubong sa kanya. Gabi na kaya naman hindi na gaanong maalinsangan ang hangin.

Pinagmasdan niya ang mga ilaw sa kapaligiran. Where she was now is a place where less fortunate people dream of coming to.  Nasa kanya nga ang mga yaman na hinahangad ng karamihan pero…salat naman siya sa isang bagay na pilit hinahangad. Akala niya ay liligaya na rin siya sa wakas, sa piling ni Jamin pero…Niyakap niya ang sarili, nakaramdam ng awa sa sarili.

Napansin niya ang paggalaw ng kurtina sa kabilang veranda sa may silid. Lumabas si Jamin mula roon na tanging pajama lang ang suot at hubad ang pang-itaas. Nagkatinginan sila. May hawak itong isang baso ng alak. Matitiim ang mga matang nakatutok sa kanya. Hindi naman niya maialis ang mga tingin sa lalaking kaytagal niyang hinangad na sana ay mapansin siya.

Nilagok nito ang alak pero hindi pa rin inaalis ang mga mata sa kanya. Nag-init ang kanyang mukha sa paraan ng pagtitig nito. Naisip niya, kung aangkinin kaya siya ng asawa ngayon, bibigay ba siya?

Pagkuwa’y tumalikod ito tsaka bumalik sa silid. Ipininid rin ang desalaming pinto at tuluyan na itong naglaho. Nakatutok pa rin ang mga mata niya sa binakante nitong veranda, hangang sa tumulo ang kanyang mga luha. No, Jamin will never touch her again, not when he is in his sane mind.

Pinuntahan niya ang kuwartong sinasabi nito. Maluwang iyon, pero totoo ngang naging storage na iyon.  Dahil pagod, hindi na niya inayos pa ang kuwarto, inihilata na lang niya ang pagal na katawan sa nakitang mattress na nasa sahig, ni hindi nag-abalang paibabawan ng kobre-kama at basta na lang nahiga. It doesn’t matter…nothing’s matter anymore, bulong niya sa sarili.

THREE days, and Jamin did not come home. Naayos na niya ng sariling silid, wala siyang ginalaw sa mga gamit nito, the unit stayed the same, a bachelor’s pad. Paulit-ulit sumasaksak sa isip niya na hindi siya nabibilang sa lugar na ito. Nasa hapag-kainan siya, kumakain ng late lunch nang bumukas ang pinto. Pumasok ang nakangiting asawa.

Mabilis siyang tumayo at sumalubong dito pero ganoon na lang ang pagtataka niya nang may sumunod na isang babae rito, matangkad, payat, maganda. Hindi man niya kilala ng personal ang babae, alam niyang isa itong modelo.

Tila nagulat pa si Jamin nang makita siya, pagkuwa’y napamura bago sarkastikong ngumisi.  Binalingan nito ang kasamang babae, “Hey, Isabella, I forgot to tell you I am a married man,”

“Oh, don’t worry, I knew.” Maarteng sagot ng babae.

“And she lives here with me. Meet my wife, Rose Ann Romero.”

Doon lang nawala ang ngiti ng babae. Nang makita siya’y napa-atras ito. “A-ahm, I’m sorry, Miss Rose Ann. I just…I’m just helping him out. Sige, Jamin, I will go ahead. Thanks for the ride. Sa ibabang floor ang unit ko, and Jamin gentlemanly offered me a ride home so, you know.”

Hindi siya sumagot. Pero si Jamin ay tila ini-enjoy ang eksena. Kumaway ang babae bago umalis, samantalang si Jamin ay pasalampak na naupo sa sofa at tiningnan siya. “Did you miss me, my wife?” his voice was full of sarcasm.

Lumuhod siya sa harapan nito, “I wil help you with your shoes.”  At saka niya inalis ang pagkakatali ng itim nitong sapatos, sinunod pati ang itim na mga medyas. Nang matapos ay dumiretso siya sa pagkakaluhod at ang suot nitong puting poloshirt ang sinimulan niyang kalasan ng butones. Nakasunod lang ang mga mata nito sa kanyang ginagawa.

“Did you miss me?” he repeated.

Tumango siya. Kahit nasasaktan at naguguluhan, aaminin niyang nasabik nga siya sa presensiya nito.

“Answer me.”

“Yes, I miss you.” Hindi siya nito tinulungan sa paghuhubad ng polo nito. Nang tuluyan nang makalas ang lahat ng mga butones, sinunod niya ang nasa kamay. “Raise up your arms. Sumunod naman ito kaya hinila niyang pataas ang polo.

“Next?” he whispered. Nagkatinginan sila, pagkuwa’y dumako ang kanyang mga mata sa suot nito na navy blue business pants.

Dumulas ang mga kamay niya sa baywang nito, kinalas ang sinturon, inalis ang mga butones, ibinaba ang zipper. Bumalik ang mga kamay niya sa tela ng pantalon para mahilang pahubad. Bahagyang iniangat ni Jamin ang puwitan para tuluyan niyang mahila ang pantalon. Ang hapit nitong dark gray boxer shorts ang natira.

Naramdaman niya ang pamumula ng mukha pero hindi siya nagpakita ng anumang reaksiyon. Iniangat ni Jamin ang kamya at idinantay ang daliri nito ang kanyang baba kaya naman napatingala siya rito, habang ito ay nakatungo sa kanya.

“That was your first time at the hotel that day, why? At twenty-three, men should be in and out in your life.” Dumulas ang mga daliri nito sa kanyang pisngi, pababa sa kanyang leeg.

“I was busy. Boyfriend was not part of my life.”

He chuckled. “Too bad I was your first then, huh? I am no gentleman like what you hear, Angel, especially when it comes to sham people like you and your father.”

“Yeah…I guess you are right.”

Jamin’s corner lips rose. “But you know what, the world is too busy praising you, and men can’t help but keep dreaming to touch you in their dirty mind. Now they envy me for having you all for myself. I’m a lucky man to be chosen by the kindhearted and beautiful nightingale. Tsk! You sure know how to play on people’s mind. I applaud you for that.”

“It was my father. I just acted out in the stage he directed.” She explained.

“And you are such a good actress. You deserve my praise.”

“But I sincerely love you. It started out in college. You…you swept me off my feet right at the first sight.”

“Yeah, and you captivated my heart at the first glance. You are so beautiful I had to reign myself from reaching out to you. I didn’t want to be one of those men who openly announced their admiration for you.”

“N-napansin mo ako?”

Ngumiti ito. “Sino ba ang hindi makapapansin sa iyo, gayong maging ang pinakasimple mong pananamit ay hindi maitatago ang angkin mong alindog. Pero siyempre alam mo na iyon. Kaya nga iyan ang ginamit ninyong mag-ama hindi ba, sa ganyang paraan ninyo nakuha ang puso ng madla.”

“Jamin, hindi ko sinasadya ang mga sinasabi mo. My father is a…businessman, he is aggressive and selfish. Kailangan ko siyang sundin.”

“Yeah, but you are no different from your father. Parehas kayong ganid sa kapangyarihan at yamang hindi ukol para sa inyo.”

“That is not true.”

“Kung hindi nga, bakit ka narito? Bakit ka nagpakasal sa akin? You could have said no and ran away, but no. This is a messed-up marriage, and yet you chose to stay with me. What do you call this then, huh?”

“M-mahal kita.”

Tumawa ito. “Your beauty is what brought you here, Angel…and your fake kindness. At least kahit paano ay makikinabang din ako sa impluwensiyang mayroon ka. And oh, by the way, you should congratulate your father for becoming one of Alejandro’s Corporation business partner. I’m sure he is celebrating right now.”

Yeah, I’m sure he is, she whispered to herself.

“I’m ready to receive the payment.” Humaplos ang kamay ni Jamin sa braso ni Rose Ann.

“I’m sorry, what?” Napatitig si Rose Ann sa asawa.

“Your father already took his share, now it’s time for you to pay it back.”

“J-Jamin.”

“I guess it’s worth it. Napakaganda mo, Angel…you have a body to lust for. I will take every inch of you that would equal to what I lost to your father. Para kahit paano ay hindi ako lamang sa nawala sa akin.”

“I don’t know about his business plans.”

“Sure, whatever you say.”

“I…I love you, Jamin. Please believe me.”

“If you are smart like what I hear, you wouldn’t impose that love so much when all I want right now is to tear you into pieces! Now, shut up and touch me. Make me forget about what I lost. That iss the role you have been playing anyway, make it really good, Angel.”

“I’m not his daughter.” Pagpupumilit pa rin ni Rose Ann.

“Sure. I’m still waiting.” But Jamin just dismissed her.

Tumayo si Rose Ann. Niyuko si Jamin na prenteng nakasandig sa couch at pabalang na nakatitig sa kanya. Pagkuwa’y mapakla itong natawa. “Now, that is a new side of you. The reporters would love to get a picture of that unsmiling lips of yours.”

“I said I am not his daughter!” Tinabig niya ang kamay nitong humahawak sa kanyang suot na sleeveless white silk dress.

“And I don’t f*****g care!” Matigas nitong sagot at basta na lang siyang hinila kaya naman nasdlak siya sa kandungan nito. “I don’t give a damn about your relationship with him. If you want to be on my good side, make me feel good and you better start now.”

“Bitiwan mo ako!” Mahina subalit matigas din niyang sabi.

“And here I thought you love me, Angel.” Sarkastiko nitong ngiti.

“Hindi Angel ang pangalan ko!”

“Woah, woah!” he laughed. “You sure are getting feisty woman. I like that.”

Nagpupumilit siyang makawala sa mga bisig nitong nakapalupupot sa katawan niya. Hindi niya mapigilan ang galit na nararamdaman. Huwag nang isali pa ang pagmamaliit nito sa kanyang katauhan. At tama nga naman ito, hindi ito makikinig sa mga paliwanag niya, hindi ngayong sarado ang isip nito sa katotohanan.

“Look what I have here,” Saka ipinakita ang kinuha nitong maliit na plastic sa bulsa ng pantalong hinubad.

“A-ano ‘yan?”

“The drug you used on me. I found it in your car. Your father sent you car here and while I was getting your stuff out of it, I found this bag of pills lying on the backseat. What a sly beautiful angel you are.”

“H-hindi akin iyan.”

“Oh? You’re not a good liar, are you? Do you want to stuff one so that we can start?”

“Akin na ‘yan!” Inaagaw niya iyon sa kamay nito.

“Hey, you don’t need to get so excited.” He was fooling around.

“You are such a jerk!”

“Only to someone like you, Angel.”

Hindi na siya nagdalawang-isip na gawin ang nasa isip. Isang mabigat na hagibis ng palad ang dumapo sa pisngi nito. Huminto sa pagtawa si Jamin. Matalim siyang tinitigan. Hindi siya umatras, nilalabanan ang mga titig nito.

“And you have the guts to hit me, you two-faced b***h!” Kinuha nito ang kanyang kamay para hilain pero pilit niyang binabawi iyon.

“Bitiwan mo ako!”

“Not until I get my payment.”

“You’re not the Jamin I know.”

“And you’re not the Rose Ann I used to admire either.”

“Bitiwan mo ako.”

“After I get what I need to get. Don’t make it difficult for both of us, Angel. I don’t want to force you.”

Tumingala siya sa kisame. Pumikit. Pinipigilan ang mga mata sa pagluha. Not in another hell again, she tsked. Kumilos ang kanyang mga kamay, kinalas ang manipis na ribbon sa harapan ng damit. Hinubad niya iyon paitaas.

Hindi niya gustong makita ang reaksiyon ni Jamin. Nanatili siyang nakatingala habang inaabot ang hook ng bra sa likuran. Pero natigilan siya nang maramdaman ang mainit na hininga nii Jamin sa kanyang leeg, nakatayo na pala ito at nakadikit sa kanya.

“Allow me.” And his fingers expertly unclasped the hook of her bra and let it fell on the floor.

His lips softly teased her skin, tongue leaving hot traces in every spot he went. Alam niyang mali na makaramdam ng kasiyahan sa bawat gawin nito pero, hindi ganoon kadaling turuan ang pusong magalit at lumimot sa isang taong minahal niya nang matagal.