“ถ้ากลัวอย่างที่พูดจริงๆ ก็เลิกกวนใจนกสักทีสิคะ” เปิดเปลือกตาขึ้นมาส่งค้อนให้คนที่นอนเอามือเท้าคางยื่นหน้าเข้ามาเฉียดพวงแก้มใสใกล้แค่คืบ ทวิชาผลักใบหน้าหล่อเหลาออกห่างแล้วลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ส่วนฟรานเชเซียสก็รีบตามมานั่งเคียงข้างทันที
“ผมจะออกไปหาไอ้เดเรคแล้วนะ คุณจะไม่จูบลาสามีหน่อยเหรอ” กระซิบออดอ้อนเสียงหวานหยด จมูกโด่งลดลงคลอเคลียผิวเนื้ออ่อนละมุนบริเวณลำคอระหงอย่างอดใจไม่ไหว
“ฮื้อ…จะไปก็ไปสิคะ ทำไมต้องให้นกจูบลาด้วยล่ะ” ทวิชาประท้วงอู้อี้ในลำคอ ด้วยความรำคาญที่สามีมากวนตัวกวนใจเวลานอน ทั้งที่เขาเองก็เพิ่งจะยอมปล่อยให้เธอนอนอย่างสบายยังไม่ทันจะถึงชั่วโมง แล้วนี่พ่อคนไม่รู้จักพอยังจะมาร่ำร้องเอาอะไรอีกล่ะ
“ก็ผมต้องพลาดโอกาสนอนกอดนกกับไอ้ตัวแสบของเราตั้งหลายชั่วโมงนี่นา เพราะฉะนั้นนกก็ต้องจูบหวานๆ ปลอบใจผมหน่อย” เชยคางมนของคนที่กำลังทำหน้างอง้ำขึ้นมามองสบตา ก่อนจะยกเอาความต้องการขอ
