5 นาทีผ่านไป
“แกรู้จักเขาได้ไงอะ แกไม่บอกฉัน แก ปิดบัง แกทำลายมิตรภาพ 150 ปีของเรา” อลิสที่โวยวายอย่างน่ารำคาญ
“เห็นนิ่ง ๆ นึกว่าไม่สนใจใคร นี่เลือกของดีเลยนะ ว่าแต่ใช้วิธีไหนเหรอ” พวกปี 4 ที่ยังไม่หยุดพูด เริ่มทำความอดทนฉันต่ำลงเรื่อย
“เงียบ!”
“ฮะ!!” เสียงพวกปี 4 ร้องอย่างตกใจแต่ก็พากันเงียบปากลงทันที
“ไม่รู้จักส่วนตัวอะไรทั้งนั้น ฉันเป็นคนต้องเข้าไปทดสอบบ้าบอนั้นไม่ใช่หรือไง ก็ไม่แปลกที่จะรู้ชื่อฉันนี่ หยุดคิดเองเออเองได้แล้วพวกบ้าผู้ชาย!” ฉันพูดออกไปอย่างรำคาญ ยืนนึกอยู่ตั้งนาน นี่น่าจะเป็นสาเหตุที่เขารู้จักฉันนั่นแหละ
“เพื่อนอย่าดุสิ” อลิสเดินเข้าเกาะแขน ในขณะที่ฉันกำลังลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปเข้าเรียน
“เขาก็รู้จักแกเหมือนกัน จริง ๆ เขามาหาแกนะ แต่ทำไมทุกคนโฟกัสมาที่ฉันล่ะ”
“ก็ฉันเป็นประธานเชียร์ ตอนไปประชุมเรื่องงานประเพณีเราเคยเจอกันแล้วไง แต่แกน่ะ เขาไม่เคยเจอแกเลยนะโซ” อลิสพ
