“เอ๊ะ หน้าผานี่คุ้นๆ นะคะ เหมือนเคยผ่าน”
เมื่อเดินมาสักพัก จอมขวัญก็เริ่มคุ้นกับทางมากขึ้น เพราะเคยเป็นเส้นทางที่เธอเคยผ่านมาตอนครั้งแรก
“ตรงนี้ คือหน้าผาตรงที่เธอหนีช้างมา จนเกือบตกลงไปตายยังไงล่ะ” เกริกยิ้มขำคนความจำดี
“จริงด้วย ถ้านายไม่จับฉันไว้ ฉันคงกลิ้งลงไปข้างล่างนู่น”
จอมขวัญชะโงกดูริมหน้าผาอย่างหวาดเสียว หากตกลงไปโอกาสรอดมีศูนย์ บางทีอาจหาศพไม่พบด้วยซ้ำ
“ไปต่อกันเถอะ เราเกือบออกไปพ้นแล้ว”
เกริกพาเดินต่อ แต่ต้องชะงัก เมื่อเห็นกลุ่มคนห้าคนยืนขวางทางไว้ ใบหน้าของมันทำให้เขานิ่วหน้า มันคือ เล่าเหย่ พ่อหมอปาลู และพวกขนยาคนหนึ่งชื่อว่าไรวันและลูกสมุนอีกสองคน อดีตไรวันเคยถูกเขากับพวกยิงปะทะจนบาดเจ็บสาหัส แต่หลบหนีไปได้
“ไม่นึกว่าจะได้เจอนายใหญ่อีกครั้ง หึ ฟ้าให้โอกาสไอ้ไรวันแก้แค้นแล้ว”
ไรวันแสยะยิ้มเหี้ยม ยกปืนขึ้นเล็งไปยังร่างหนาของนายใหญ่แห่งหมู่บ้านป่าไม้แดง เมื่อวานเขาไ
