“ฉันอยากรู้จักตัวเองมากขึ้นน่ะค่ะ อยากรู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่”
แด๊ดดี้แอลมองฉันด้วยสายตากลืนกิน มองลำคอและเนินอกของฉันอย่างสนใจก่อนจะพยักหน้า “ชุดแซ็กสีครีมเหมาะกับคุณกระต่ายดีครับ ..น่ารัก เหมือนกระต่ายตัวน้อยจริงๆ เห็นแล้วมันเขี้ยว อยากขย้ำ แต่ก็น่าทะนุถนอม”
“ขอบคุณค่ะ” คุณก็..โคตรเซ็กซี่เลย โดยเฉพาะรอยสักบนแขนเหมือนพวกมาเฟีย..เห็นแล้วใจสั่นเบาๆ
“ผมเปิดห้องไว้แล้ว”
ฉันชะงักนิดหน่อย ..ก่อนทำหน้ามั่นเหมือนสาวกร้านโลก “โอเคคะ ตามนั้น ดีเลย”
“คุณอาจเจ็บตัวได้นะ” เขาเตือนอีกครั้ง "เจ็บจริงๆนะ"
มันจะสักแค่ไหนกันเชียว คงไม่ถึงตายหรอกมั้ง
“คุณก็อาจเจ็บตัวได้เหมือนกันนะคะ”
"ว๊าว" เขายิ้มขำ ตาพราวระยิบแฝงเล่ห์ เหมือนสุนัขจิ้งจอก “ไปกันเลยมั้ย”
“โอเคค่ะ”
สิบห้านาทีต่อมา...
“ห้องนี้เหรอคะ” ฉันเดินตามชายวัยสี่สิบแปดผู้แข็งแกร่งขึ้นมาที่ชั้นสามของตึกห้าชั้น โมเต็ลสีชมพูไม่ไกลจา
