“วันนั้นเจ็บมากไหม” เขาเมาแต่มีสติ จริงๆ เขาไม่ได้เมาขนาดที่จะครองสติไม่อยู่หรอก มันอาจจะเจ้าเล่ห์หน่อยๆ แต่เมื่อรุ้งลดายอมปล่อยมือเขาแล้ว เขาก็ต้องรวบหัวรวบหางคนที่รอคอยมานานหลายปี
วันนั้นเขาเมาเพราะคิดว่าเสียเธอไปแล้ว คิดว่าเธอมีคนที่รักอยู่แล้ว เขาแค่เสียใจ แต่สุดท้ายเธอก็คือคนที่เขาอยากให้อยู่เคียงข้างเสมอ อยู่ในอ้อมแขนของเขาทั้งยามหลับและยามตื่น นาราครางรับการกดกระแทกของเรือนกายสูงใหญ่ไม่หยุดหย่อน
เขาจับเธอให้คลานเข่า รวบเอวบางเอาไว้ ในขณะขยับเรือนร่าง เสียงเนื้อกายที่กระทบกันกึกๆ ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านปะปนกับความเมามันที่ได้รับ เขาจุมพิตแผ่นหลังเรียบเนียนของเธอ ตวัดลิ้นลามเลียไปทั่วแกนสันหลัง คนใต้ร่างที่กระดกสะโพกรับการโจนจ้วงถึงกับขนลุกชัน
เธอครางอื้ออึงมันเสียวซ่านแทบขาดใจ จังหวะรักที่โหมเข้าใส่ทำให้ร่างสาวทรุดกองลงไปกับเตียงนอนกว้าง
หยาดเหงื่อไหลซึมไปทั่วเรือนร่า
