“คนที่นางรักและอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตลอดชีวิตนั่งอยู่ตรงนี้น่ะค่ะ”
“จะให้อาเชื่อได้ยังไง ไปกอดกับมันแถมไปบอกรักมันอีก”
“รักกันแบบเพื่อนไม่ได้เหรอคะ” เธอเห็นใบหน้าบึ้งตึงของเขาก็ไม่ได้นึกโกรธ แต่แอบดีใจเสียด้วยซ้ำที่เขาหวงเธอ
“เพื่อนก็ไม่ได้ อาหวง”
“ภัทรเป็นเพื่อนค่ะ นางขอยืนยัน” เธอมองเขาอย่างจริงจัง รัชต์แอบหัวใจพองโต เขารักเด็กนี่นา ถึงโดนเด็กหลอกก็ยอม แต่เด็กมาง้อถึงที่ (เขาต้องเล่นตัวกันหน่อยสิ)
“หายงอนได้แล้วนะคะ อุตส่าห์มาง้อแล้ว”
“ยังไม่หายเลย” เขายังทำเสียงปั้นปึง หลุบสายตาเจ้าเล่ห์มองแก้วบรั่นดีในมือนิ่ง
“จะให้ทำยังไงคะ ถึงจะหายงอน” คนเอ่ยถามหน้าแดงเมื่อโดนอุ้มขึ้นสู่อ้อมแขน เธอโอบกอดรอบคอหนาของเขาเอาไว้ ให้เขาพาเข้าห้อง
นาราหัวใจเต้นระทึกเมื่อเขานั่งบนขอบเตียง ยกมือเธอขึ้นจุมพิตเบาๆ
“อารัชต์เข้าใจนางแล้วใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถาม อยากให้เขาเคลียร์ใจ ไม่อยากให้มีปัญหากันอีก
