อย่าร้องไห้เด็ดขาดนะพลอยใส เธอเตือนตัวเอง ให้น้ำตาไหลย้อนกลับเข้าไปภายใน แม้จะอ่อนแอและอดสูใจแค่ไหน แต่เธอจะไม่ร้องไห้ให้ใครสงสารเวทนามากไปกว่านี้อีกแล้ว
เขาบดจูบปากของเธอ เธอเม้มปากอย่างขัดขืน มนัสวีเคล้นคลึงอกอวบอิ่มของเธอเอาไว้ ทำให้เธอต้องอ้าปากให้เขาสอดลิ้นเข้ามาพัวพันภายในโพรงปากได้เป็นผลสำเร็จ
“อ๊า...” เธอครางหนักขึ้นเมื่อเขาเร่งเร้านิ้วกลางกับซอกฉ่ำ ซอยนิ้วเข้าออกถี่กระชั้น เธอส่ายหน้าไปมาเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปาก จิกมือกับแขนของเขาแน่นขึ้น หวีดร้องอย่างสุขสม
มนัสวีบดจูบปากนิ่มของเธอเอาไว้ สอดลิ้นเข้าไปพัวพันภายในโพรงปากอ่อนหวาน เธอหอบหายใจสะท้านมองมือหนาที่เลื่อนออกจากกางเกงในแล้วหน้าแดงจัด ความเปียกชุ่มของกลางกายสาวที่แนบชิดไปกับเนื้อผ้าบางเบาทำเธอหน้าร้อนเห่อ
มนัสวีดึงกระโปรงออกจากสะโพกผาย ก่อนจะกดเธอลงบนพื้นเตียง จับขาของเธอแยกออกจากกันและซุกหน้าเข้าหาเนื้อนางอ่อนหวานหอม
