“คุณท่านใจดำมาก ไม่มาดูดำดูดีลูกเมียเลย” เธอรู้สึกว่าบิดาของมนัสวีใจดำนัก ถ้าเธอมีพ่อแบบนี้คงจะช้ำใจไม่ต่างกัน
“เราเริ่มต้นกันใหม่นะยายเด็กถึก”
“เมื่อกี้คุณนัสเรียกพลอยว่ายังไงคะ”
“ยายเด็กถึก”
“พลอยไม่ใช่วัวควายนะคะ” เธอค้อนเขา
“ก็ไม่ใช่น่ะสิ แต่เด็กอะไรถึกจริงๆ โดนแกล้งแต่เด็ก ซื่อบื้อก็ซื่อบื้อ” เขาทาบหน้าผากกับหน้าผากของเธอ
“พลอยคงซื่อบื้อจริงๆ นั่นแหละค่ะ ที่หลงรักคุณนัสเข้า”
“คราวหลังอย่ายอมฉันอีกนะ ถ้าฉันดื้อให้เธอดุได้”
“ดุได้เหรอคะ” เธอยืดอกทำท่าขึงขัง
“อือ... ขอบใจนะพลอยใส ที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับความรัก เธอคือผู้หญิงที่มีค่าที่สุด ฉันทำร้ายเธอ เกือบจะเสียเธอไปแล้ว”
“พลอยอโหสิกรรมให้ทุกคนค่ะ พลอยอยากให้คุณนัสลืมเรื่องในอดีตไปนะคะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พลอยดีใจที่สุดที่คุณไม่ได้ตาบอด”
“ดีใจเพราะไม่ต้องดูแลคนตาบอดเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ ดีใจที่คุณไม่ต้องอยู่ในโลกมืดต่างหากล
