ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
แพททริเซียลากกระเป๋าลงจากรถลิมูซีนแล้วลากกระเป๋าเดินทางไซซ์ยี่สิบห้านิ้วไปยังหน้าล็อบบี้ของโรงแรมหรูริมฝั่งแม่น้ำเทมส์ ที่มองเห็นวิว ทาวเวอร์ บริดจ์ อากาศวันนี้หนาวเย็น แต่แดดช่วงกลางวันจัดเลยทำให้รู้สึกแสนสบาย ช่วงเวลาที่ได้พักหลังจากการทำงานยาวๆ มันเป็นอะไรที่ผ่อนคลายจริงๆ
แม้จะไม่ได้ใจฟูเต็มร้อย แต่เธอก็ทำใจกับทุกอย่างและปล่อยวางลง มันเป็นอย่างที่จิระเคยบอก เราควรจะคาดหวังกับคนที่เราคาดหวังได้ หลังจากที่ณพลกอดเธออย่างแนบแน่นในวันนั้น แพททริเซียก็เหมือนได้ปลดล็อก
เขาไม่อยากให้เธอหวังและเจ็บปวด เธอจึงไม่คาดหวังในตัวเขาแล้วก็กลับมาใช้ชีวิตของเธอเหมือนเดิม ความเสียใจความทรมานก็น้อยลง แต่ความรักและความคิดถึงยังคงมากเท่าเดิม
เธอเคยคิดว่าเวลาที่ผ่านมาเรื่อยๆ จะทำให้เขารู้ว่าเขาต้องการเธอบ้าง ถึงแม้ว่าจะเห็นเขาลองไปดินเนอร์กับมินทิตาเธอก็ยังรอว่า หากเขาเป็นของเธอ เขาก็คง
