ฟ้าลดาลืมตาขึ้นในเช้าของวันต่อมา ด้วยความอ่อนเพลีย ความทรงจำของค่ำคืนเข้าหอไหลบ่าเข้าท่วมท้นจนสองแก้มนวลแดงก่ำ
เมื่อคืน...
หล่อนเป็นภรรยาของอคิราห์โดยสมบูรณ์แล้ว
รอยยิ้มเอียงอายแต้มแต่งใบหน้านวล ดวงตากลมโตระยิบระยับเต็มไปด้วยความอิ่มเอม
เมื่อคืนนี้... อคิราห์แสดงความลุ่มหลงในร่างกายของหล่อนมากเหลือเกิน และความหิวกระหายของเขาก็มหาศาลจนหล่อนแทบต่อกรไม่ไหว
ความเย็นชาที่อคิราห์เคยแสดงกับหล่อนมาตลอด แปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนแผดเผากายสาวตลอดทั้งค่ำคืน
กี่ครั้งนะที่เขาทำให้หล่อนครวญครางอยู่ใต้ร่างทรงพลังของเขา
ยิ่งคิดถึงสัมผัสของอคิราห์ผิวสาวก็ยิ่งร้อนรุ่มอุ่นซ่าน มันคือความสุขแสนวิเศษที่ไม่เคยพานพบมาก่อนในชีวิต
หญิงสาวเอียงหน้ามองคนข้างตัว สายตาปะทะเข้ากับความว่างเปล่า มีเพียงร่องรอยยับย่นและรอยยุบบุ๋มของหมอนใบใหญ่เท่านั้นที่เตือนให้รู้ว่า เมื่อคืน
อคิราห์นอนอยู่ข้างๆ กาย
ความแช่มชื
