บทที่ 14 ความจริงที่ทำให้เสียน้ำตา02

860 Words

ด้านหญิงสาวก็ขับรถมาตามเส้นทางที่ปลายทางได้บอก แต่อีกฝ่ายก็สั่งให้เปลี่ยนเส้นทางอยู่เรื่อย จนตอนนี้เวลาได้ล่วงเลยมาสู่ช่วงสามทุ่มเศษ ๆ แล้ว และล้อรถก็มาหยุดที่โกดังร้างแห่งหนึ่ง กีรกานเม้มปากแน่น เพราะรู้สึกกลัวจับใจ แต่เธอก็ไม่อาจจะนิ่งเฉยกับอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับคนที่หล่อนเคารพได้ สองเท้าก้าวลงมาจากรถ โดยปลายสายย้ำไว้ชัดว่าห้ามมีใครรู้ แม้ใครจะโทร.หาซึ่งมีตลอดทาง เธอก็ไม่รับสายของใครเลย นอกจากบุคคลที่เธอกำลังเข้าไปหา กีรกานเดินเข้าไปแล้ว และเพียงได้เห็นสภาพของบุคคลที่กำลังถูกขู่ หัวใจเธอก็เต้นช้าลง และใบหน้าซีดราวไก่ต้มและถลาตัวจะเข้าไปช่วย แต่ก็ต้องหยุดฝีเท้าไว้ “หยุดอยู่ตรงนั้นนังกั้ง” เขมจิราปรากฏตัวพร้อมกับในมือมีปืน และนอกจากเขมจิราแล้วยังมีชายฉกรรจ์สามคนยืนคุมเชิงอยู่ “ไม่น่ามาเลยแม่กั้ง ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตาย” ขวัญเกล้าที่ฟื้นขึ้นมาแล้วก็บอกเสียงแหบแห้ง วินาทีที่ลื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD