เสียงเข้มบอกอย่างหนักแน่นและคิดว่ากีรกานคงรู้สึกเหมือนโดนหยามหน้าและหัวใจถูกแหวกออก เขาเข้าใจมันดี เขาเองก็เคยมีความรู้สึกนี้
“จะทรมานกั้งไปถึงไหน คนเลว”
เธอเข้าไประดมทุบอกซ้ายอยากให้เขาเจ็บบ้าง คนถูกกระทำก็ไม่ได้ปัดป้อง เขายอมให้หญิงสาวทำร่วมสิบนาที เพราะเขาเหยียบย่ำหัวใจเธออีกแล้ว
“เช็ดน้ำตาแล้วพาลูกขึ้นไปบนห้อง”
เจ้าของบ้านพูดออกมาจากลำคออย่างยากลำบาก เพราะเขาก็เจียนจะบ้ากับการกระทำของสรัลชนา ก่อนจับข้อมือที่ยังระดมทุบตีให้หยุดลง แม้จะอยากบอกถึงเหตุผลใจจะขาด แต่ก็ทำไม่ได้
“แล้วไม่ต้องคิดหนี ยังไงฉันก็จะตามกลับมา พี่อัคจะได้ไม่เดือดร้อน”
ในตอนนี้หากกีรกานจะมองว่าเขาไม่ต่างจากซาตานร้ายเขาก็ยอมรับ เพราะเขาก็ยังไม่สามารถจะอธิบายอะไรให้กระจ่างแก่ใจเจ้าหล่อนได้ สีหน้าของภามมีแต่ความเคร่งเครียด ส่วนกีรกานใบหน้าก็มีแต่น้ำตานอง เนื้อตัวสั่นเทา
การหนีหรือ คำนี้มันมีอยู่เต็
