“แกจะรออะไร รีบๆ ไล่ผู้หญิงชั้นต่ำพรรค์นี้ไปให้พ้นหูพ้นตาเสียที จะได้ไม่ต้องอยู่คอยถ่วงความเจริญของแก ขนาดลูกแค่คนเดียว แม่นี่ยังไม่มีปัญญาจะท้องเลย เมียไร้ค่าแบบนี้จะเก็บเอาไว้ให้เป็นจุดด่างของชีวิตแกทำไม”
แทนชนม์มีสีหน้าเย็นชา แววตาเย็นเยียบติดลบ ไม่เข้าใจว่าทำไมใครๆ ถึงชอบวุ่นวายเรื่องครอบครัวของเขากันนัก เขาจะเลิกหรือไม่เลิกกับแสนคะนึงมันเดือดเนื้อร้อนใจใครนักหนา ทำไมต้องคอยย้ำคอยแช่งให้เขากับเธอเลิกกันไวๆ
นี่เป็นเรื่องน่ายินดีมากรึไง?
ต้องเลี้ยงโต๊ะจีนจุดพลุฉลองเลยไหม?
“แล้วคิดว่าฉันอยากได้ลูกชายเทวดาของคุณมากนักรึไงคะ เชิญเอาโซ่มาล่ามเขากลับไปเลยค่ะ จะเอาไปยกให้ใครก็ตามสบาย เพราะฉันเองไม่ได้ต้องการเขาเลยสักนิด การมีพวกคุณอยู่ในชีวิตของฉันมันไม่น่าโสภาเอาซะเลย ฉันต่างหากที่ต้องบอกว่าพวกคุณเป็นจุดด่างในชีวิตของฉัน โชคดีนะที่ฉันกับเขาหยะ...” แสนคะนึงเอ่ยสวนอย่างสุดจะทน คนพวกนี้คิดว่
