(ไททัน)
22.22 PM.
ติ๊งต่อง..
ผมลืมตาตื่นในทันทีที่ได้ยินเสียงออดโดยไม่ต้องรอให้คนที่มาได้กดซ้ำถึงสองรอบเพราะผมแม่งข่มตานอนไม่หลับ นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงใครอีกคนที่ผมไล่ไปไงล่ะ..บอกกูก็เก่งสัสๆ แล้วเป็นไงตอนนี้ จากหมีแม่งกลายเป็นหมาเฉยเลย
ติ๊งต่องๆ
"เออๆ"
เนี่ยดูดิแค่แป๊บเดียวกูแม่งเหม่ออีกแล้วอ่ะ ผมเดินเสยผมออกจากห้องนอนมาที่ประตูห้องอย่างหงุดหงิดและเปิดประตูโดยที่ไม่คิดจะดูเลยว่าใครมันมาตอนนี้
แกร๊ง! พรึ่บ!
"เชี้ยอะไรวะเนี่ย!!?"
ผมตะโกนเสียงดังพร้อมกับก้าวถอยหลังเข้าในห้องทันทีเพราะทันทีที่เปิดประตูออกตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลร่างยักษ์ก็อยู่ตรงหน้าประตูผมแถมแม่งยังจ้องกูแบบโคตรจะน่ารักอีก! แต่ถึงจะน่ารักแต่กูก็กลัวไหมล่ะวะ!!
"หมี.." จอย เสียงแบบนี้มีคนเดียว! ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ และลูบอกตัวเอง "หมีคะ"
"อะไรของมึงจอย?"
ผมถามเสียงเรียบและพยายามตึงหน้าพร้อมชะโงกมองไอ้จอยที่ยืนหลบอยู่หลัง
