EP.2
1882 Words
"ชวนกู?" ฉันหันมองไอ้ทั่นขณะที่มันก็พยักหน้า "ไปต่อไหนล่ะ?"
"ใกล้ๆ นี่แหละ มึงขับรถมานะ?"
"อืม ต่อแค่กูกับมึงเนี่ยนะ"
"เออก็พวกมันเมากันหมดเหลือแต่มึงกับกูที่ยังไหวเนี่ย"
ฉันหันมองพวกเพื่อนไอ้ทั่นที่กำลังเกาะคอกันอยู่ก่อนจะยัดกุญแจรถใส่มือมัน และเดินขึ้นรถฝั่งคนนั่งก่อนไอ้ทั่นจะเดินมานั่งฝั่งคนขับ เราเปิดเพลงคลอไปตามทางก่อนมันจะขับรถมาจอดที่หน้าเซเว่น...
"เดี๋ยว..ที่มึงบอกว่าต่อนี่คือต่อเซเว่น?"
"เออ กูหิวข้าวไงมึงดูซิพวกนั่นมันจะแดกไหวได้เหรอ"
"ไม่ไงมึง ไปต่อในความหมายกูคือไปกินเหล้าต่อ"
ไอ้ทั่นยกยิ้มและลงจากรถไปโดยไม่ลืมเอากุญแจรถฉันลงไปด้วย ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ และเปิดประตูลงตามมันไปนั่งเก้าอี้ในเซเว่นรอมันที่เดินกลับมาพร้อมถ้วยมาม่าคัพและเบียร์อีกสองกระป๋อง
"ไม่ต้องขอบคุณกูเต็มใจเลี้ยง" ฉันกลอกตามองบนและเปิดเบียร์มากระดกดื่มขณะที่มันก็นั่งซดมาม่าหน้าตาเฉย "มึงเรียนธุรกิจสินะ"
"อืม แล้วมึงก็เรียนซ่อมเครื่องบิน" ไอ้ทั่นหันมามองก่อนมันจะพยักหน้า "ชอบเที่ยวเหรอ?"
"ไม่บ่อย"
"มึงเหมือนคนเที่ยวหนักเลย"
"มึงเหมือนกว่ากูอีกค่ะ" ฉันยกยิ้มและเท้าคางมองไอ้ทั่น "มองกูงี้คือหลงกู?"
"กำลังคิดว่ากูมากับมึงทำไมน่ะ"
ฉันตอบและหันมองฝนที่กำลังตกลงมาก่อนมันจะเปลี่ยนเป็นตกกระหน่ำลงมาราวกับโกรธผัว..ก็ฤดูฝนหนิเนาะ
"หน้าหอกูน้ำท่วมอีกแน่"
"มึงอยู่ไหน?"
"หอใน"
"เฮ้ย.." มันหรี่ตามองฉันและเลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อสายตา "เอาจริง?"
"เออ"
"หอแม่งปิดตามเวลาไม่ใช่ไง"
"ปิดแค่รั้วแต่ประตูหอน่ะเปิดแต่ต้องโดนจดชื่อซึ่งกูไม่ได้สน"
"แล้วงี้มึงต้องจอดรถไว้นอกรั้ว?"
"เออ แล้วก็ต้องวิ่งไปเข้าห้องไม่ก็รอจนฝนหยุด...กูอาจจะนอนในรถเพราะขี้เกียจรอ"
"ดูเป็นความผิดกูเลยที่ชวนมึงมา"
"อ่า กูก็กำลังพูดให้มึงรู้สึกผิดอยู่"
"ดี งั้นซื้อเบียร์เพิ่มแล้วไปนอนในรถหน้าหอมึงกัน"
ฉันอ้าปากมองไอ้ทั่นทันทีขณะที่มันก็ลุกเดินไปหยิบเบียร์อีกสามสี่กระป๋องไปจ่ายเงินและพยักหน้าให้ฉันเดินตามมันออกจากเซเว่น
"กูไม่อยากหัวเปียกนะ"
มันขมวดคิ้วก่อนจะเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์จ่ายเงินอีกครั้งขณะที่ฉันก็เดินตามมายืนรอที่หน้าประตู
"พี่ผมขอถุงหิ้วสักใบได้ไหม?"
"ครับๆ"
ฉันยกยิ้มก่อนจะมองไอ้ทั่นที่เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับยัดถุงใส่มือฉัน
"กูนึกว่ามึงจะถอดเสื้อคลุมหัวกูงี้"
"เสื้อกูมันก็ต้องคลุมหัวกูสิ"
มันตอบกลับพร้อมถอดเสื้อคลุมหัวตัวเองและฝ่าฝนออกไปก่อนฉันทันทีขณะที่ฉันก็เอาถุงครอบหัวและวิ่งเข้ามาในรถตัวเองก่อนจะถอดถุงทิ้งไปเบาะหลังอย่างเอือมระอา แม่งลำบากลำบนจริงๆชีวิต
01.54 AM.
ซ่า..
"ฮัลโหล"
ฉันที่กำลังนั่งยกเบียร์กระป๋องที่สองกระดกอยู่เหลือบมองไอ้ทั่นทันทีเพราะจู่ๆ ก็มีคนโทรหามันฉันที่กำลังก่ายขากับคอนโซลรถกระดิกขาตัวเอง และมองออกไปที่สายฝนตรงหน้าอย่างไม่คิดจะใส่ใจนัก
"พี่ไม่ว่างคุย...เธอเป็นเหี้ยไรหนักหนาวะ...พี่ไม่เคยพูดเลยว่าจะคบด้วย...ผู้หญิงที่ไหน?"
ไอ้ทั่นมันขมวดคิ้วก่อนจะถอนหายใจและเหลือบมองฉันด้วยสายตาหงุดหงิด
"เพื่อนกูไหมล่ะมึงนี่ยังไงวะ?"
"มันเป็นอะไรหนักหนา?"
ฉันบ่นอย่างนึกรำคาญก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มันมาแนบหู ขณะที่ตอนนี้ปลายสายกำลังโวยวายเสียงดังลั่นอย่างไม่พอใจ
"มึงเป็นอะไรห๊ะอีเวร!?"
(นะ นั้นใคร!?)
"แม่ไอ้ทั่นมั้งโทรมาเวลานี้จะเป็นใครล่ะ?"
(มึงคือคนที่อยู่กับพี่ไททันคืนนี้ใช่ไหม!!?)
"เออใช่ตอนนี้ก็อยู่ ตกลงว่าไงมึงเป็นไรนักหนา?"
(มึงออกจากพี่ไททันตอนนี้เลยนะ มึงไม่รู้เหรอเขามีแฟนแล้ว?)
"ใครสน? ขนาดผัวมึงยังไม่สนใจมึงเลยแล้วทำไมกูต้องฟังมึงด้วย?"
(อีหน้าด้าน!)
"ด้านไหนก็สวยน่ะสิ แค่นี้นะเสียเวลาพวกกูจริง"
(ให้กูคุยกับพี่ไททันก่อน!)
"หนู..พี่จะบอกไรให้นะคะ ถ้าผู้ชายมันไม่เอาไม่สนใจขนาดนี้มึงไปหาใหม่เถอะโลกนี้ไม่ได้มีแค่มันสักหน่อย"
(มึงก็พูดง่ายสิ)
"แล้วมึงจะทำให้มันยากทำไม เลิกเอาชีวิตไปผูกกับส้นตีนใครเถอะเห็นแล้วกูสมเพช!"
พรึบ
ตัดสายแม่งเลยหนิ อย่ามาเก่งกับกูนะอีปลาทอง!
"น่ารำคาญฉิบหายเลยเมียมึงเนี่ย"
ฉันยื่นโทรศัพท์คืนให้ไอ้ทั่นพร้อมกับมันที่รับไปก่อนจะบล็อกเบอร์ของน้องคนนั้นด้วยความหงุดหงิด มันส่ายหน้าไปมาและหันมามองฉันอีกครั้ง
"กูยังรำคาญเลย และเขาไม่ใช่เมียกูชื่อห่าอะไรใครกูยังจำไม่ได้เลย"
"มึงเอาคนเยอะขนาดนั้น?"
"ไม่เยอะ กูแค่จำไม่ได้" มันตอบและกดเล่นเกมหน้าตาเฉย "กูแม่งรำคาญตรงหลังเอาเสร็จแล้วยัดเหยียดให้กูเป็นผัวแม่งเป็นไรกัน กูก็บอกอยู่ว่าเอากันเฉยๆ มันไม่เข้าใจคำว่าเอากันเฉยๆรึไง"
"ผู้หญิงสมัยนี้มันชอบคนเลว"
"กูไม่ใช่คนเลว"
"แต่มึงดูเลวนะ" มันหรี่ตาและเหลือบมองฉันที่กำลังยกเบียร์กระดกดื่มอยู่ "อะไร?"
"ก็แปลว่ามึงชอบกู?"
"อะไรทำให้มึงคิดงั้น"
"มึงอาจจะรู้สึกดีที่กูมานั่งเล่นแบบนี้ด้วยไง"
"ฮะๆ กูไม่ได้อยากให้มึงมาเลยเถอะมึงเป็นเหี้ยไรรึกลัวกูขืนใจให้มึงเป็นผัว?"
"ก็กลัวอยู่ แต่พอมึงพูดแบบนี้แล้วกูค่อนข้างจะสบายใจขึ้นแล้วแหละ"
"เล่นเกมไปเถอะมึงน่ะ"
ฉันส่ายหน้าไปมาขณะที่ไอ้ทั่นก็นั่งเล่นเกมต่อแต่...ฝนแม่ง ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเลื่อนดูนั้นนี่ไปเรื่อยก่อนจะเผลอกดเข้าไอจีของคนบางคนที่ไม่ได้เข้าดูมันมานานแล้ว..ดูชีวิตมันดีนะเลี้ยงลูกสบายเลยดิ
"เฮอะ"
"อะไร?" ฉันหันมองไอ้ทั่นก่อนจะกดปิดโทรศัพท์ "อยู่ๆก็หัวเราะกูกลัวนะ"
"มึงเคยมีแฟนไหม?" ฉันยกขาขึ้นมาชันเข่าและเท้าคางมองไอ้ทั่นขณะที่มันก็ขมวดคิ้วมองฉัน
"เคยดิ"
"แล้วมีแบบรักมากๆ ไหม?"
"ก็ต้องมีดิวะไม่รักมากแล้วจะคบทำไม"
"เออ แล้วทำไมถึงเลิกกันได้วะ"
ไอ้ทั่นกดปิดเกมและหันมาจ้องตากับฉัน
"ก็หมดรัก"
"มึงน่ะนะ"
"มัน" ฉันสบตากับไอ้ทั่นขณะที่มันก็เหยียดยิ้มและพิงไปกับเบาะ "จู่ๆ มันก็บอกกูว่ากูไม่เหมือนเดิมทั้งๆ ที่กูแม่งก็เป็นของกูแบบนี้ หาเรื่องว่ากูมีกิ๊กทั้งๆ ที่วันๆ กูมีแต่นอนรึมันคิดว่ากูกิ๊กกับหมอนข้างกูก็ไม่แน่ใจ"
"ฮะๆ กูว่ามันอาจคิด"
"กูว่ามันงี่เง่า แต่พอมารู้ทีหลังว่ามันเลิกกับกูเพื่อจะไปคบกับเพื่อนกูกูเลยอ่อเลย"
ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันขณะที่ไอ้ทั่นก็ยิ้มเหมือนกำลังเล่าเรื่องตลก แต่สายตามันบ่งบอกว่าเจ็บปวดกับเรื่องที่มันกำลังเล่ามาก
"เจ็บอ่ะดิ"
"จะให้กูดีใจมั้งพอเลิกกับกูเสร็จโพสครบรอบสองเดือนกับเพื่อนกู..งงฉิบหายเพิ่งเลิกกับกูไปเมื่อวาน"
"มึงไม่ถามมันล่ะว่าครบรอบที่แอบคุยกันน่ะเหรอ?"
"ถามไปแล้วและกูก็โดนบล็อกเรียบร้อย"
"ฮ่าๆ เรื่องนานยัง?"
"ปีหนึ่ง"
"ไม่นานหนิ"
"ก็ไม่นานแต่ก็ไม่มีไรน่าจำ"
"แค้นไหม?"
"ดูหน้ากูดิ" มันชี้หน้าตัวเองพลางยกยิ้ม "หน้ากูดูเป็นคนให้อภัยคนไหม?"
"ฮ่าๆ"
ฉันหัวเราะเสียงดังและยันเท้าไปกับคอนโซนรถอย่างขำๆ ไอ้ทั่นส่ายหน้าไปมาก่อนมันจะหันมามองฉัน
"มึงถามแบบนี้แสดงว่ามึงก็คงโดนมาไม่น้อย"
"ก็ไม่ได้โดนเพื่อนแดกแบบมึงอ่ะ" ฉันว่าพลางยกยิ้ม "แค่โดนใครไม่รู้โทรมาบอกว่ามันไปทำเขาท้อง"
ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันแน่นพร้อมกับขอบตาตัวเองที่เริ่มร้อนแผ่ว ไอ้ทั่นเงียบไปทำให้ตอนนี้มีเพียงเสียงฝนที่กำลังดังกลบมันทุกอย่าง
"แล้วแฟนมึงว่าไงมึงได้ถามมันไหม?"
"ถาม มันบอกไปเอาเขาจริงแต่ไม่คิดว่าถุงจะแตก"
"ไม่ใช่ว่าไม่ได้ใส่แต่แรกหรอกเหรอ?" ไอ้ทั่นว่าพร้อมกับมองฉันขณะที่ฉันก็ยักไหล่ "มันไปเอาตอนยังคบกับมึง?"
"เออ"
"นอกใจ"
"ไม่..มันบอกมันอยากให้เกียรติกูโดยไม่เอากูแล้วเที่ยวไปเอาคนอื่นแทน"
"กูงง คือมันไม่เคยนอนกับมึงแต่ไปนอนกับคนอื่นเพื่อ?"
"นั้นสิเพื่ออะไร?"
"รึเพราะมึงอยู่หอใน?"
"ที่กูเข้ามาอยู่หอในเพราะเลิกกับมันนี่แหละ"
"แสดงว่ามึงเคยอยู่กับมัน?"
"ก็ไม่เชิง..กูมีคอนโดก็มาหากันบ้างแต่มันไม่เอากู"
"สุภาพบุรุษแบบโง่ๆ"
"กูอยากรู้ว่าเพราะแม่งอะไรทำไมกูต้องไปเสียซิงในคืนแต่งงานทั้งๆ ที่คนแม่งมีความต้องการตลอด"
"กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ะ"
"แล้วมันยังไงวะในเมื่อตัวเองก็ไม่ได้ซิงก่อนมาเอากูเหมือนกัน?"
"มันคงภูมิใจมั้ง แบบยอดชาย"
"แล้วมึงรู้สึกแบบนั้นไหม?"
ไอ้ทั่นชะงักไปทันทีที่ฉันถามมันแบบนั้นพร้อมกับหันมอง มันขมวดคิ้วก่อนจะเอียงคอมองฉัน
"กูก็ยังไม่เคยเอาคนซิงว่ะ"
"ลองไหมล่ะ?"
"เอามึงเนี่ยนะ?"
"เออ"
"กลัวมึงร้องไห้ว่ะ"
พรึบ
ฉันกระชากคอเสื้อไอ้ทั่นไว้ทันทีพร้อมกับสบตากับมันที่กำลังมองมาด้วยสายตานิ่งเรียบ ทั้งฉันและมันสบตากันนานนับนาทีก่อนจะเป็นไอ้ทั่นที่ขยับใบหน้าเข้ามากดจูบที่ริมฝีปากฉันก่อนฉันจึงตอบสนองจูบร้อนๆ รสแอลกอฮอล์ของเราก่อนที่อะไรๆ จะลุกเป็นไฟเพราะเราดันคลิ๊กกันซะอย่างนั้น..
- Writer
