ตอนที่ 24
ทั้งสองนั่งโอบกอดกันอยู่นาน ไม่ต่างอะไรกับคู่รักที่เพิ่งเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ๆ ไออุ่นจากกายของกันและกันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวในความเงียบงันที่อบอวลไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย
ก่อนที่มุกดารินทร จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่แฝงแววตาสงสัย
“แล้วไม่ไปห้องพี่แล้วเหรอคะ” อาเธอร์ ยิ้มบางๆ พลางก้มลงหอมแก้มนุ่มของเธอเบาๆ
“คืนนี้นอนห้องมุกก่อนก็ได้” เสียงทุ้มแหบพร่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ดวงตากลมโตของมุกดารินทร์เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เธอมองหน้าเขาอย่างไม่แน่ใจก่อนจะเอ่ยถาม
“หมายความว่าเราจะนอนด้วยกันทุกคืนเลยเหรอคะ” คำถามนั้นแฝงไปด้วยความหวังและความตื่นเต้น อาเธอร์หัวเราะในลำคอเบาๆ พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด
“ดีไหมล่ะ...มุกจะได้ไม่เหงาไงครับ...”
มุกดารินทร์เงยหน้าขึ้นสบตาคมของเขา ด้วยความสุขที่เอ่อล้นออกมาจนไม่อาจเก็บซ่อนได้ คำพูดของอาเธอร์ราวกับบทเพลงรักที่ขับขานอ
