"ขอบคุณนะคะเจ๊ที่เข้าใจ แล้วหนูจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆ นะคะ" ขวัญข้าวบอกเจ๊สวยออกไปเธอคิดจะทำเช่นนั้นจริงๆ
"ยังไงเจ๊ก็ยังขออวยพรให้หนูโชคดีนะ เจ๊ไม่มีอะไรจะให้นอกจากคำอวยพรเท่านั้น" เจ๊สวยเอ่ยเสียงเศร้า
"แค่คำอวยพรหนูก็ดีใจ อย่างน้อยเจ๊ก็ไม่ได้เกลียดหนู" ขวัญข้าวตอบออกมาตามตรง เสียงของเธอยังสั่นเครือไม่น้อย
"เด็กโง่ใครจะไปเกลียดหนูได้ลง เจ๊รักหนูมากเหมือนหนูเป็นลูกสาวเจ๊คนหนึ่ง เพราะฉะนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เจ๊ก็จะอยู่ตรงนี้เสมอ เจ๊จะอยู่ข้างๆ หนูจำเอาไว้นะ" เจ๊สวยเอ่ยออกมา พรางเช็ดน้ำตาอีกครั้ง ว่าจะจากลากันด้วยดี แต่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา นั่นเพราะความผูกพันที่อยู่ด้วยกันมานานหลายปี และไม่รู้เลยว่าทางเลือกที่ขวัญข้าวเลือก มันจะนำพาเธอไปได้ไกลแค่ไหน
"หนูก็รักเจ๊ค่ะ" ขวัญข้าวเอ่ยออกมาก่อนที่จะโผเข้ากอดเจ๊สวยอีกครั้ง กว่าที่จะร่ำลากันได้ก็เล่นเอานานเหมือนกัน นั่นเพราะว่าความรู้สึกผิดท
