ลำนำไพรไฟสวรรค์
ตอน แม่เสือสาว end.
หลากลมฤดูผ่านไป ย่างมาถึงหน้าร้อนอีกครา
ณ. เทือกเขาลูกใหญ่ในป่าลึก
วี๊ดด! ๆ ๆ ฟ่าววว!
เสียงลมพัดยอดไม้ดังหวีดหวิวกลางดึก
โหย! ๆ ๆ เอี๊ยก! ๆ เสียงสัตว์หลากชนิดป่าร้องโหวกเหวก ครั้นนึกถึงหน้าพวกมันแล้วชวนขนลุกขนพอง
แอ๊ดด! ๆ เสียงกิ่งไม้เสียดสีกันทุกขณะ
คว่ากกก! ตึงงง! เสียงไม้ลั่นหักลงพื้นดิน
คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดเช่นนี้มองไปรอบๆ แทบไม่เห็นอะไรเลย
แอ่ด! ๆ ๆ เท้าน้อยๆ ย่ำย่างอยู่บนแคร่ส่องสัตว์ที่ทำอยู่บนต้นไม้สูง มันดูคล้ายๆ บ้านต้นไม้แต่ไม่มีหลังคา มีเพียงราวกันตกโดยรอบ
เรือนร่างเล็กบางห่อหุ้มด้วยชุดทหารลายพราง
ปืนยาวประทับบ่า ใบหน้าเรียวเล็กเอียงลง แก้มขาวแนบพานท้ายปืนไรเฟิลขนาด.22LR
ดวงตากลมแป๋วจ้องเข้าไปในสโคปเล็ง มือน้อยค่อยๆ กวาดปลายกระบอกปืนส่องไปตามพื้นดินและแนวไม้
"ถ้าใครเรียกอย่าตอบนะ" พรานป่าตะโกนบอกเด็กสาว เค้านั่งอยู่อีกแคร่บนต้น
