ลำนำไพรไฟสวรรค์
ตอน ความรักของผู้มีพระคุณ
ยามเช้าตรู่ อากาศเย็นสบาย
เอี๊ยก! ๆ เหยี่ยวสองตัวบินสูงบนท้องฟ้าคราม
แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องลงมาอาบน้ำค้างบนยอดหญ้าเป็นประกายใส
"ฝากเก็บพริกมาเยอะๆ นะ เย็นนี้จะเอาของดีมาให้"
พ่อมนัสตะโกนตามหลังแม่ที่เดินคู่กับพี่ชายไปทางสวนผัก
"พ่อจ๋า หนูขอไปล่าสัตว์ด้วยได้ไหม" มยุรีวิ่งลงเรือนไม้มาเกาะแขนพ่อ เงยใบหน้าเล็กเรียวส่งสายตาอ้อนวอนแบบ วิ๊งค์! ๆ
"ไปไม่ได้ มันอันตราย" พ่อเอ่ยแล้วแกะกำมือน้อยๆ ออกจากกล้ามแขน จากนั้นยกมือใหญ่ของท่านมาลูบผมดำขลับบนหัวเด็กหญิง
"อันตรายยังไง" มยุรีต่อปากต่อคำ เธอสะพายย่ามเรียบร้อย ทำทีท่าว่าจะไปกับพ่อให้ได้
"มันป่าลึก มีสิงห์สาราสัตว์เยอะ มันไม่ใกล้ๆ เหมือนไปเก็บเห็ดหรอกนะ" พ่อตอบพลางลูบเส้นผมยาวและก้มดอมดมกระหม่อมน้อยๆ
"แต่ไม่ได้ไปค้างนี่นา หนูขอไปด้วย นะนะ" มยุรีเงยหน้าอ้อนและส่งยิ้มหวาน
"มีพ่ออยู่ด้วยหนูปลอดภ
