“เงียบแบบนี้แปลว่ายังไม่แน่ใจสินะ” เสียงเศร้าๆ กระตุ้นให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกจนได้
ครั้งนี้เห็นไคเลอร์ก้มหน้าลง สายตาอยู่ในระดับของจานอาหารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ เธอรู้ว่าครั้งนี้เขาตั้งใจมาก นั่นแปลว่าหากครั้งนี้เธอเลือกที่จะปฏิเสธเขา เขาก็คงเสียใจมากเหมือนกัน
“ที่ผ่านมาพี่คงทำให้เธอเสียใจมากสินะ”
“……”
“แต่พี่ก็เข้าใจทุกอย่างนะ พี่ผิดเองนั่นแหละ ตอนนั้นทำตัวไร้สาระฉิบหาย แค่อยากจะทำให้เธอเจ็บเหมือนที่พี่เคยเจ็บ แต่เชื่อไหมทันทีที่พี่ลงมือ มันกลับกลายเป็นตัวพี่ที่เจ็บอีกรอบ โคตรตลกเลย”
“พี่เลอร์….”
“แต่เอาเถอะ ถ้าเธอจะไม่ให้อภัย ไม่ให้โอกาสพี่ก็ไม่เป็นไร” เขายิ้มออกมาหลังจากที่เอ่ยคำนั้น เลือกที่จะยิ้มและเงียบ มองแค่หน้าเธออย่างเดียว ไม่มีคำพูดประโยคไหนออกมาจากปากของเขาในทันที
มันเลยกลายเป็นเธอที่เริ่มคิดไปเอง ที่เขาบอกว่าไม่เป็นไร คือเขาจะยอมแพ้แล้วใช่ไหม เขาจะล้มเลิกความพย
