ที่ร้านหนังสือภายในห้างสรรพสินค้า เวลานี้ผู้คนค่อนข้างจะบางตาทำให้พลอยชมพูพาตัวเองไปที่โซนหนังสือสำหรับแม่และเด็กได้แบบสบายใจ
จริงๆ ก็ใช่ว่าจะแคร์สายตาผู้คนมากนัก แต่บางครั้งก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้ว่าสังคมปัจจุบันมันเต็มไปด้วยคำติฉินนินทาจริงๆ ต่อให้เราไม่ยุ่งกับเขา ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ยุ่งกับเรา
ดวงตากลมสวยกวาดมองหนังสือที่ต้องการอยู่นาน ก่อนจะถูกใจหนังสือที่มีปกสีชมพูอ่อน พลอยชมพูไม่ลังเลที่จะหยิบหนังสือเล่มนั้นมาดูด้วยความสนใจ แต่ไม่ทันไรสิ่งที่เธออยากหลีกเลี่ยงมากที่สุดก็ตามติดเธอเป็นเงาจนได้
“พลอย… พลอยชมพูใช่ไหม” เพื่อนร่วมคณะที่เธอแทบจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำเดินเข้ามาทักทาย มันคงจะดีกว่านี้หากเป็นการทักทายตามประสาเพื่อน ไม่ใช่การทักทายพร้อมกับใช้สายตามองเธออย่างเย้ยหยัน
“นี่มาซื้อหนังสืออะไรอ่ะ แม่และเด็ก… อย่าบอกนะว่าเธอท้องอ่ะ” สายตาคนมองหลุบต่ำลงที่หน้าท้องแบนราบ ไม่นานก็ตวัดสายตาขึ
