เมื่อคิรากรเดินเข้ามา ชายหนุ่มจึงยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน ก่อนที่เขาจะนั่งลงตรงโซฟาด้านหน้า คุณคณินจึงเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อน
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าตากร” คุณคณินถามหยั่งเชิงบุตรชาย
“ผมยินดีจะแต่งงานกับเอยครับ” คิรากรกล่าวออกมาด้วยเสียงทุ้ม
“แล้วเมื่อวานยังเห็นไม่พอใจอยู่เลย แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นล่ะ” คุณคณินยังคงซักไซร้ไล่เลียงชายหนุ่มในแบบของเขา
“ผมขอโทษครับคุณน้า ผมล่วงเกินเอยแล้ว” คิรากรหันไปกล่าวขอโทษคุณกุลธิดาด้วยความรู้สึกผิด ซึ่งนาทีนั้นเองที่เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับกุลพัทธ์กระจ่างในใจคุณกุลธิดาทันที
“น้ารู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว แล้วมันก็เป็นความต้องการของคุณคณิน น้าก็ไม่ถือโทษโกรธคุณกรหรอกค่ะ” คุณกุลธิดาเอ่ยด้วยความเมตตา ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเจ็บปวดใจก็ตาม
“แกนี่มัน...จริงๆเลยนะกร พ่อไม่เคยสอนให้แกเป็นคนกักขฬะแบบนั้น” คุณคณินเอ่ยออกมาด้วยควา
