หลังจากที่แมะจูออกไปแล้ว ชายหนุ่มก็สำรวจที่บ้านพักอยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะเดินไปดูบ้านพักหลังที่อยู่ข้างๆ เมื่อเดินไปแล้วพบว่าเจ้าของไม่อยู่ ชายหนุ่มจึงออกไปเดินตามหาหญิงสาว และเพียงไม่นานเขาก็พบว่าเธอยืนอยู่ที่จุดชมวิวของหมู่บ้าน ชายหนุ่มจึงค่อยๆเดินเข้าไป ก่อนที่จะสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง กุลพัทธ์มัวแต่สนใจมองภาพความสวยงามข้างหน้า จึงไม่ทันได้ระวังตัว
“ว้าย!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” กุลพัทธ์หันไปมองคนที่กล้าล่วงเกินเธอ แต่เมื่อรู้ว่าเป็นใคร เธอก็รีบดุชายหนุ่มทันที
“ปล่อยได้ยังไงล่ะครับหมอเอยคนสวย หนีมาที่นี่ก็ไม่ยอมบอกสักคำ โทรหาก็ไม่รับ” คิรากรไม่ยอมปล่อย แถมยังกอดหญิงสาวแน่นขึ้นอีก จมูกคมสันของเขาสูดดมของหอมของเรือนผมสวย
“คุณเป็นอะไรกินยาผิดหรือเปล่า คุณรังเกียจฉันขนาดนี้อย่ามาเล่นละครเลย” กุลพัทธ์กล่าวด้วยความไม่ชอบใจ เธอไม่รู้ว่าคิรากรกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะเขาคิดมาตลอดว่าเธออยู่เบื้อง
