“หวานอาจจะได้ลูกแฝดเป็นชายหญิง อย่างที่อยากได้ก็ได้นะครับ” พฤกษ์ลูบหัวภรรยาอย่างเบามือ ไม่ว่าจะเป็นลูกสาว ลูกชายสำหรับเขาคือดีทั้งหมด
ในวันที่อายุครรภ์ครบสี่เดือนหรือสิบหกสัปดาห์ ทั้งสองก็ได้รู้ว่าลูกน้อยในครรภ์ของพริณตาคือแฝดชายหญิง อย่างที่พริณตาเฝ้าฝันไว้ เธอคิดว่านี่คงเป็นพ่อกับแม่ของเธอมาเกิด อย่างที่เธอเห็นในฝันคืนนั้น
“ไปสอนเหนื่อยไหมคะ” พฤกษ์ถามเพราะตอนนี้ท้องของเธอเริ่มนูนขึ้นมาบ้างแล้ว ใครทั่วไปเริ่มมองออกแล้วว่าอาจารย์ของพวกเขาท้องแล้ว
“ไม่เหนื่อยนะคะ หวานชอบสนุกดีค่ะ การได้แลกเปลี่ยนความรู้เป็นอะไรที่หวานชอบที่สุด” พริณตายิ้มให้กับตัวเอง เธอชอบเป็นอาจารย์ชอบที่ได้สอนเด็ก ๆ ในชีวิตตอนนี้มันดีไปหมดทุกอย่าง
“ถ้าเหนื่อยก็บอกพี่นะครับ” พฤกษ์บอกเมียสาวเพราะไม่อยากให้เธอเหนื่อย แค่อุ้มท้องก็เหนื่อยมากอยู่แล้ว ยังต้องมาอุ้มท้องลูกแฝดซึ่งเหนื่อยและเสี่ยงขึ้นเป็นสองเท่า
“ไม่เหน
