“พัช พิม เดินมาหาแม่เร็ว” เด็กทั้งสองพยายามตั้งไข่ เดินกึ่งวิ่งไปหาแม่ ก่อนจะล้มลงก่อนที่จะถึงแม่
“ไม่เจ็บนะครับ ไม่เจ็บ” พื้นที่ปูด้วยพื้นกันกระแทก ทำให้ลูกทั้งสองไม่ได้เจ็บอะไร แต่คงเพราะตกใจจึงร้องจ้ากันทั้งสองคน พ่อกับแม่ต้องแบ่งกันอุ้มไว้คนละคน นี่ถ้าร้องตอนเธอไม่กลับมานี่เขาคงวุ่นวายมาก
“วันนี้เหนื่อยไหมคะ เลี้ยงลูกคนเดียวเลย” วันนี้พี่เลี้ยงทั้งสองคนลาป่วยเพราะไม่สบาย ทำให้พฤกษ์ต้องทำหน้าที่เลี้ยงเด็กแฝดทั้งสองเพียงลำพัง ส่วนพริณตาวันนี้ต้องคุมสอบก็เลยหยุดเลี้ยงลูกเป็นเพื่อนเขาไม่ได้
“เหนื่อยมาก แต่ก็สนุกมาก ลูกเราฉลาดมากเลยนะ” พริณตายิ้มให้กับคำพูดของเขาคำว่า ลูกเราเก่งมาก ลูกเราฉลาดมาก ลูกเราน่ารักมาก ลูกเราแข็งแรงมาก คนรอบข้างฟังเรื่องลูกแฝดของพฤกษ์จนหมั่นไส้แล้ว เพราะชายหนุ่มจะคุยเรื่องลูกให้ทุกคนฟัง
แต่ก็อย่างว่าแหละ คนเป็นพ่อแม่ก็จะเห่อลูกกันทุกคน จนตอนนี้คนรอบข้างชินแล
