“ฉันไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมพี่พฤกษ์ถึงเลือกเธอ” ปาริตาพูดขึ้น มองพริณตาจากหัวจรดเท้า ท่าทีให้เกียรติเมื่อก่อนหน้านี้หายไป เมื่ออยู่กันตามลำพัง
“คุณต้องการพูดอะไร” พริณตานิ่วหน้าอย่างไม่พอใจเหมือนกัน ถ้าจะมาพูดจาแบบนี้และดูถูกกันทางสายตาแบบนี้ก็ไม่ต้องมาพูดกัน
“ฉันแค่จะบอกว่า พี่พฤกษ์เขา มองเธอแค่เป็นตัวแทนฉัน ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว กลับมาในฐานะที่เหมาะสมกับเขา เธอก็แค่เด็กที่เขาเลี้ยง ไม่มีวันได้เชิดหน้าชูตาเคียงข้างเขาหรอก” ปาริตามองตัวเองในอดีต ในร่างของพริณตา เพราะเธอไม่คู่ควรกับเขาในตอนนั้นเธอถึงต้องพยายามอย่างมากเพื่อคู่ควรกับเขา แต่เขากลับไม่รอเธอ ความรัก ความทุ่มเทตลอดสามปี เขากลับไม่เห็นค่าของมัน
“ความรักไม่มีคำว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมหรอกค่ะ อยู่ที่ว่าเรารักกันไหม” พริณตาตอบ โดยที่สายตาก็ยังคงจับจ้องไปที่หญิงสาวตรงหน้า เธอมาพูดแบบนี้ต้องการอะไร
“ถ้าเธอรู้ว่าพี่พฤกษ์ ไม่ใช่แค่พี่
