28
หลงจนโงหัวไม่ขึ้น
07 : 20 น.
“อืมม...”
ร่างหนาพลิกตัวบนที่นอนยุ่งเหยิง ก่อนที่มือหนาพยายามควานหาไออุ่นจากคนตัวเล็กโดยที่ยังคงหลับตาอยู่ แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น
“เกี๊ยวครับ...” ภากรปรือตาขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องนอนเละเทะจากศึกหนักเมื่อคืน แต่ไม่ว่าจะหันไปทางไหน ก็มองหาคู่หมั้นตัวน้อยไม่เจอเลย
“ไปไหนตั้งแต่เช้าน่ะ” เขาขยับตัวลงจากเตียง พาร่างที่มีเพียงกางเกงขายาวตัวเดียวปกปิดร่างกายเดินตามหาคนตัวเล็ก ทั้งชั้นบนและชั้นล่างอย่างร้อนใจ
“หรือว่าอยู่ในสวน...”
คิดได้ดังนั้นเขาก็ไปตามหาที่สวนด้านนอก ก่อนจะพบว่าเธอกำลังนั่งกินขนมและถ่ายรูปอยู่ในสวนกุหลาบในโดมกระจกนั่นจริงๆ
“อ้าว เฮียตื่นแล้วเหรอคะ หนูกำลังจะขึ้นไปปลุกอยู่พอดีเลย~” เกวรินส่งยิ้มหวานมาให้เมื่อเห็นคนตัวโตกำลังเดินเข้ามาด้านใน
ฟึ่บ!
ฟอดดด
ฟอดด
“มอนิ่งครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยข้างๆ ใบหูเล็กอย่างอ่อนโยน เ
