ต อ น ที่ 1 0 ของขวัญ โรแซนก้มมองร่างกายบอบช้ำของตัวเองหลังผ่านบทรักอันยาวนานของวัลดัสด้วยใบหน้าอิดโรย ในขณะที่วัลดัสเดินออกไปยืนสูบบุหรี่ริมระเบียงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอกำหมัดแน่นเก็บความขุ่นเคืองเอาไว้ในใจ ก่อนจะพยุงร่างกายเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมใส่เอาไว้ลวกๆ เธอเดินไปโอบกอดเอวสอบเอาไว้จากทางด้านหลังใบหน้าหวานซบลงบนแผ่นหลังกว้างอย่างออดอ้อน “หายโกรธแซนแล้วใช่ไหมคะ” โรแซนเอ่ยถามเสียงหวาน แต่ก็ได้รับคำตอบกลับมาเป็นเพียงควันบุหรี่ขาวคลุ้งเท่านั้น “แซนยอมขนาดนี้แล้วยังไม่หายโกรธอีกเหรอคะ” “...” “ถ้าคุณไม่อยากเห็นหน้าแซน แซนไปก็ได้ค่ะ” โรแซนบอกพร้อมกับค่อยๆ คลายมือออกจากเอวสอบ เป็นจังหวะเดียวกับที่วัลดัสหันกลับมาหาเธอพอดี เขาไล่มองรอยฟกช้ำบนตัวหญิงสาวด้วยสายตาราบเรียบ ถึงแม้จะไม่ได้อยากให้มันออกมารุนแรงขนาดนี้ แต่เขาก็คิดว่ามันเป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ โรแซนที่กำลังจะปล่อยม