ต อ น ที่ 2 6
บนเครื่อง So Hot
สนามบิน
โรแซนยอมขึ้นเครื่องบินส่วนตัวตามวัลดัสมาแบบงงๆ เพราะถามกี่ครั้งวัลดัสก็ตอบกลับมาเหมือนเดิม เธอจึงเหนื่อยที่จะถามแล้ว แค่มั่นใจว่าเขาจะไม่พาเธอไปฆ่าทิ้งก็เพียงพอ แต่ในขณะเดียวกันก็อดรู้สึกขำขันกับบารอนที่โทรมาโวยวายไม่ได้เรื่องที่วัลดัสปลอดภัยดี แต่ไม่ยอมบอกเขา ซึ่งเขาคงจะบินตามพวกเธอไปในเที่ยวบินหลัง เพราะตามมาที่สนามบินไม่ทัน เนื่องจากอยู่เคลียร์สถานการณ์ทางนู้นอยู่
“ขอเดาได้ไหมคะว่าเรากำลังจะไปไหนกัน” โรแซนเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังนั่งซบบ่าแกร่งอยู่บนเครื่องบิน
“เดามาสิ”
“แต่เดาถูกก็ต้องมีรางวัลใช่ไหมคะ” ใบหน้าหวานเงยหน้ามองตาปริบๆ
“อยากได้อะไรอีก” วัลดัสเอ่ยถามเสียงเรียบ ทว่ามือหนากลับลูบเส้นผมอ่อนนุ่มด้วยความเอ็นดู
“อืม ขอตังค์เพิ่มมั้งคะ” โรแซนตอบติดตลก
“นิสัยเธอเนี่ยนะ กลัวเสียเปรียบตลอดเลยรึไง” วัลดัสแค่นหัวเราะเบาๆ “ที่ให้ไปยังไม่พออีกรึไง
