LOVE in MISTAKE

Nagising siyang pakiramdam niya ay may humihipo sa maselan niyang katawan kaya naalimpungatan siyang napabalikwas at bumangon bigla upang matigilan sa kanyang harapan ang tiyuhin niyang laseng at mukhang hayok na hayok sa pag nanasa nahintakutan siyang sumiksik sa gilid ng kama. "Wala ka nang magagawa ngaun Eya akin kana" naglalaway nitong saad habang papalapit sa kanya. "Tsong wag naman po maawa ka sakin" nagmamakawa niya dito ngunit wala itong narinig at bigla siyang hinawakan sa kabilang paa para hilahin palapit dito ngunit tinadyakan niya ito ng kabilang paa niya at natumba. Pagkakataon na niyang tumakbo ngunit napatid siya sa kumot na sumabit sa paa niya.Kaya natumba siya sa ilalim ng papag na hinihigaan niya. Nakangising lumapit ang tyuhin sa kanya."wala ka nang kawala ngaun kaya kung ako sayo wag ka nang tumutol at masisyahan tayong parehas" . "Tsong wag naman po! Hinaklut siya nito sa balikat at pilit hinuhubaran. "Tsong parang awa muna po! Naghahalo na ang luha at sipon sa buong mukha niya sa pagmamakaawa ngunit wala man lang itong narinig. Nanlalaban siya ngunit wala siyang sapat na lakas para makawala sa tyuhin niya. Sa itsura niya ngaun walang makakatulong sa kanya kundi ang sarili lamang niya ayaw niyang dito lang mapariwara ang sarili sa walang hiya niyang tiyuhin. Simula nang kinupkop siya ng tiyuhin ay ang mga ito na ang nagpalaki sa kanya mula nuong dalawang taong gulang pa lamang siya. Sa itsura niya ngaun ay hindi malaman na siya ay dese sais pa lamang dahil sa katangkaran niya. "Ang bango mong bata ka" anito ng pilit siyang hinahalikan ngunit lakas din niyang tinutulak ito at nanlalaban dito. "Putang ina mo" sinampal siya nito ng malakas sa kabilang pisngi niya. Lalo lamang nanghihina ang katawan niya sa sakit na ginawa nito sa kanya ngunit hindi siya papayag na madungisan nito ang sarili niya. Lakas loob niyang tinadyakan ang harapan nito nang magkaruon siya ng pagkakataon kaya napaigik ito at nabitawan siya kaya kinuha niyang pagkakaton iyon para makawala dito. Bumangon siya kaagad at tumakbo palabas ng makitang hindi pa nakabangon ang tyuhin sa ginawa niyang pagsipa dito. Lumuluha siyang tumakbo palabas ng bahay kahit humingi man siya ng tulong sa tiyahin niya ay wala din itong magagawa sa asawa nito. At tiyak niya hindi siya paniniwalaan nito kaya binilisan niya ang pagtakbo palabas ng bahay na alam niyang susundan siya ng tiyuhin. "Punyeta kang bata ka pag nahuli kita lasog yang katawan mo sakin" nagngangalit nitong saad habang nakasunod sa kanya. Kaya binilisan pa niya ang pagtakbo kahit wala man lang sapin ang mga paa at halos bato-bato ang naapakan niya. Hindi niya ininda ang sakit tiniis niya ito para makawala lang sa hayop niyang tiyuhin. Nilingon niya ito at nakitang nakasunod pa rin ito sa kanya.Kaya lalong binilisan niya ang pagtakbo medyo malayo pa ang kalsada na pwede niyang mahingian ng tulong kung sakaling may dumaan man na sasakyan. Wala din siyang mahingian ng tulong at takot ang mga kapitbahay sa tiyuhin at napapabalitang ito daw ay kasapi sa isang sindikato na pumapatay kaya takot ang mga ito dito. Muli siyang lumingon dito at nahintakutan ulit ng makitang malapit na ito sa kanya. Hindi talaga siya tigilan ng tiyuhin hanggat hindi siya napariwara dito. "Kung ako sayo Eya tumigil kana dahil wala ka rin mapupuntahan wawasakin lang ng ibang lalaki yang p***i mo kaya ako na lang muna ang wawasak jan at pagkaperahan ko pa" humalakhak pa ito ng malakas. Hindi siya papayag kahit latang lata na at pagod sa pagtakbo hindi siya titigil hanggat hindi nakawala sa hayop na ito. Binilisan pa niya ang pagtakbo upang makalayo dito. Malapit na siya sa kalsada upang makahingi ng tulong pag may dumaan man na sasakyan. "Putang ina mo Eya wag muna akong pahirapan pa". Nang makalayo ng kaunti dito ay naisipan niyang lumiko sa kakahuyan para makapagtago man lang dito. Nakakita siya ng malaking kahoy na madali lang akyatin kaya't inakyat niya ito at nagtago sa malaki nitong sanga na kung sakali man hanapin siya hindi siya makita nito kaagad. "Pag nakita kitang punyeta ka siguraduhin kong maliligayahan ka talaga sa gagawin ko" anito at mukhang nasa ilalim lang ng puno na kanyang inakyat. Tinakpan niya ang kanyang bunganga para hindi makagawa ng sariling ingay para marinig ng hayop niyang tyuhin. Lubos ang pagdarasal niyang sana hindi siya makita. "Magtago ka ng mabuti dahil pag nakita kita magsisi kang tinakbuhan mo ako Eya!.galit nitong saad. Nakita niyang lumayo na nang kaunti ang tyuhin ngunit hindi pa rin siya kumilos sa pinagtataguan hangat hindi pa siya sigurado na wala na ito hindi siya aalis dito. Inabot na yata siya ng tatlong oras sa taas ng puno kaya naisipan niyang bumaba na at tumakbo palayo.Baka nakaalis na ang tyuhin niya at umuwi na ng bahay nila.Ngunit nagkamali siya nasa malapit lang ito nakatayo at mukhang may inaantay. Hindi siya gumawa ng ingay baka marinig siya nito at makita.Nag antay siya ulit ng ilang oras baka sakaling umalis din ito. Ngunit may mga kasamahan na itong dumating. "Lucio asan na ang pamangkin mong sinasabi na pagkakaperahan natin?tanong nang isang lalaking nakasumbrero. Hindi niya makita ang mukha nito at nakatalikod sa kanya. "Ito nga hinahanap ko at nakawala pa sinundan ko ngunit ang bilis tumakbo".anang tyuhin niya. "Kailangan natin siyang makita milyon ang makukuha natin pag nabenta natin yun sa double market".ani pa ng isa. "Bukas hahanapin natin sa bayan tyak duon ang punta nun wala namang ibang mapupuntahan at ang isang kaibigan lang nito" saad ng tyuhin niya. "Bukas ng umaga hanapin niyo agad at puntahan kung saan pwede niyang puntahan at para madala na natin agad sa casa" anang nakasumbrero. "Wag kang mag alala master mahahanap ko din yun bukas agad".sagot nito sa tunawag nitong master. Napasabunot naman sa buhok nito ang lalaking tinawag na master nung tinanggal ang sumbrero nito namukhaan niya ito sa liwanag ng buwan na tumatanglaw sa mga ito. Nagulat siya sa lalaki dahil ito ang amo ng tiyuhin niya na laging sumusundo dito. "Siguraduhin mo lucio dahil kung hindi ang anak mong dalagita ang ipambayad ko sa mga utang mo" galit nitong saad. Nagulat siya sa narinig pati ang pinsang walang kamuwang muwang ay kayang ipahamak ng sarili nitong ama napakasama talaga nito. Tumulo na naman ang luha niya paano kung naabutan siya ng tyuhin ano na mangyayari sa kanya. Hindi niya maatim na magiging pariwara din ang buhay ni Isay sa ama nitong walang hiya. Dahan dahan siyang naglakad upang hindi nakagawa ng ingay kailangan niyang balikan ang pinsan para maisama niya ito sa paglayo alam niyang sasama din ito sa kanya. Mabilis siyang tumakbo pabalik sa bahay ng tyuhin niya para makausap si Isay. Alam niyang hindi pa makakabalik agad ang ama nito dahil sa nga kausap. Kaya binilisan na niya para makauwi agad at makausap ang pinsan.Nang marating ang bahay ay deretso siya agad sa loob ng kwarto ng pinsan. Ngunit wala ito dito kaya kaagad siyang lumabas ngunit nasa labas na ng bahay ang tyuhin kaya bumalik siya agad sa loob ng kwarto upang makapaghanap ng malalabasan.Pumasok siya sa loob ng banyo at kinandado naghanap muna siya ng maari niyang masulatan para maiwanan sa pinsan niya.Ngunit wala siyang makita kaya ang sabon nitong may kulay ang pinansulat niya kung saan hindi makikita ng sino man na pumasok at ang pinsan lamang ang makakita. Sana lang makita nito at puntahan siya sa lugar na isinulat niya.At saka lumabas sa bintana na kasya lamang siya duon buti na lamang at payat ang pangangatawan niya. Kaagad siyang tumalon sa likuran banda at tumakbo na hindi makita ng kahit sino. Ngaun aantayin niya ang pinsan kung sakali man nakita nito ang sinulat niya.At wag sana makita ng ama niya.