รถม้าหยุดลงหน้าหอแดง หยางลี่เฉวียนมองกล่องใส่แพรพรรณพระราชทาน ตั้งใจนำผ้าไหมปักดิ้นทองคำมาให้นางเป็นของกำนัล บุรุษชมชอบสตรีล้วนธรรมดา แต่ด้วยศักดิ์ฐานะของหยางลี่เฉวียนถือเป็นพ่อเมืองซางซุย หากจะหาภรรยาสักคน ตบแต่งสตรีใดเป็นฮูหยินเอก คงต้องศีลศักดิ์เสมอกันทั้งฐานะ ชาติตระกูล และความเหมาะสม
หากแต่หยางลี่เฉวียนพึงใจว่าที่สตรีหม้ายหย่าสามี หาได้เป็นคุณหนูสาวสดอายุน้อยจากจวนขุนนางใด มารดาของเขายิ่งบอกชัดแจ้งว่าไม่ยอมรับหนิงเซียนหยา
อีกคนก็มารดา อีกคนก็สตรีที่ปักใจ ถือว่าสำคัญทั้งสองคน บางคราหน้าที่กับความรักก็สวนทางกัน
หากจะเลือกสตรีเคียงกายย่อมต้องเลือกสตรีที่ดีพร้อมไม่มีราคีด่างพร้อย
แต่เหตุใดหัวใจจึงไม่อาจยอมรับความจริงได้
หยางลี่เฉวียนคิดซ้ำไปซ้ำมา ทั้งนึกถึงเรื่องความเหมาะสมบวกกับอยากหลีกเลี่ยงความหมางใจกับมารดา แม้คิดแล้วคิดอีกก็ยังมิอาจหักใจ ขาเจ้ากรรมยังพาเขามาพบนางที่หอแดง
หยา
