“มันไม่มีทางจะดูเเลน้องสาวผมได้ หมอจีก็รู้ว่าโลมาเป็นยังไง”
“ผมรู้”
“มึงรู้อะไร” พี่ชายโลมาจ้องมองผมอย่างต้องการคำตอบ อาจีที่นั่งข้างผมยกมือบอกผมให้หยุดพูด ก่อนที่อาจะหันหน้าไปคุยกับพี่ฉลามใบหน้าจริงจัง
“เฮ้อ~ ฉลามแกจำวันนั้นได้ไหม วันที่เกิดเรื่องจนโลมาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล”
“.... ผมจำได้ ไม่เคยลืม” พี่ฉลามตอบเสียงแผ่วเบา แสดงใบหน้าที่เจ็บปวดออกมา
“แล้วแกจำผู้ชายที่ถูกยิงมาพร้อมน้องได้ไหม”
“!!!!”
“คนที่เข้าไปช่วยโลมาจนตัวเองถูกยิง คือทะเลหลานฉันเอง”
“!!!!”
พี่ฉลามชะงักที่มองผมอึ้ง เมื่ออาจีบอกไปแบบนั้น เขาไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นคนๆ นั้น คนที่ช่วยชีวิตน้องสาวเขา
“ผมเฝ้ามองโลมามาตลอด เรื่องเมื่อตอนนั้นที่มันกระทบกับโลมาจนถึงตอนนี้ยังไง ผมเข้าใจดีครับ ผมไม่ได้เอาเรื่องนี้มาเพื่อให้พี่ยอมรับในตัวผม แต่แค่อยากให้พี่ช่วยเปิดใจมองดูผม ผมรักโลมา ผมจะดูแลและปกป้องโลมาด้วยชีวิตของผม”
“แม
