Ep.4 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
1393 Words
“ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย” ฉันเดินบ่นออกจากร้านโดยที่ไม่รอซี มันน่าหงุดหงิดจริงๆ
“ไอหมีพูห์บ้า”
“ว่าใคร” หันไปมองเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาข้างๆ จะตามมาทำไมก็ไม่รู้
“ว่าหมีพูห์” หมีพูห์ไม่ได้ชื่อซีซะหน่อย
“พี่สินะ” รู้ตัวเองด้วย ฉันหันหน้าหนีไม่ตอบคำถามคนตรงหน้า
หมับ ~
ซีจับมือฉันแล้วลากฉันไปที่รถ
“โลมาไปเองได้”ฉันยังยืนยันคำตอบเดิม ร่างสูงไม่ตอบแต่เปิดประตูรถเลิกคิ้วเชิงบอกให้ฉันนั่งในรถ รู้จักโลมาน้อยไปแล้ว ฉันยกมือขึ้นชี้ตรงปากตัวเองเพื่อย้ำคนตรงหน้า
“โลมา-ไม่-ไป”
พรึ่บ!
“เห๊ยพี่” ฉันร้องออกมารีบเอามือคว้าคอคนตรงหน้ากันตก เมื่อคนตัวโตอุ้มฉันเหนือพื้นแล้ววางไว้ในรถอย่างเบามือ พร้อมกับคำพูดที่ไม่ดีกับใจฉันเอาซะเลย
“อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นจะไม่จบอยู่แค่อุ้ม”
“ค......คิดว่ากลัว” สู้สิโลมาอย่ายอม
“หรือจะลองครับ”น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมา ซีโน้มตัวเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันรีบเอามือดันคนที่ตัวโตกว่าให้ขยับออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไม่ขยับเลยสักนิด ตัวหนักเป็นบ้า
“>โตเกียวดิสนีย์แลนด์
“ว้าวววว ดิสนีย์แลนด์จ้าโลมามาถึงแล้วจ้า >_
แม่เจ้า!!!
ฉลามโทรมา
- Writer
