ไปนอนกับใครมา
1426 Words
ปัจจุบัน
เอริญาเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าระหว่างที่ญาณิศาลงไปซื้อข้าว หญิงสาวมองตัวเองในกระจกแล้วถอนหายใจ ร่างกายมีร่องรอยสีชมพูอยู่เต็มไปหมด หญิงสาวเสียใจจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ เธอรู้สึกว่าชีวิตของตนเองมันไร้ค่าเมื่อได้เสียความบริสุทธิ์ให้กับคนที่ไม่รู้จักไปแล้ว
เธอยืนนิ่งใต้ฝักบัวปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านเรือนร่าง ครีมอาบน้ำถูกฟอกไปทุกซอกมุมเพื่อหวังจะลบร่องรอยแต่กลับยิ่งทำให้รู้สึกขยะแขยงตัวเองมากขึ้น
“เอริ ฉันซื้อข้าวมาแล้วนะ” ญาณิศาตะโกนเรียก
“รอแป๊บนะใกล้เสร็จแล้ว” เอริญาตะโกนตอบด้วยเสียงที่พยายามจะเป็นปกติมากที่สุด แม้ในใจจะคิดมากแต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องทุกข์ใจไปด้วย
ไม่นานนักเอริญาก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ดวงตากลับบวมช้ำเพราะการร้องไห้อย่างหนัก
“ไหวไหมแก”
“ไหวสิ กินเถอะฉันหิวแล้ว” แม้จะบอกว่าหิวแต่หญิงสาวก็ทานข้าวได้ไม่กี่คำเพราะรู้สึกจุกอยู่ในลำคอจนกลืนอะไรแทบไม่ลง
“ฉันรู้นะว่าแกเสียใจนะแต่แกก็ควรกินข้าวด้วยนะ ถ้าไม่สบายไปจะแย่เอานะเรายังมีรายงานที่ต้องทำส่งอาจารย์” ญาณิศาเตือนสติเพื่อน
“ขอบใจนะณิ แต่ฉันไม่รู้ทำยังไงในหัวมันเอาแต่คิดถึงเรื่องนั้น”
“มันยากที่จะบอกให้แกลืม แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะอยู่ข้างแกนะ”
“แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ช่วงนี้ฉันอาจจะงี่เง่าไปบ้างแกต้องคอยเตือนฉันนะ ฉันรู้ว่าการนอนกับใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรแต่จะมีกี่คนกันที่โดนแฟนหลอกให้ไปนอนกับคนอื่น”
“แก่โชคไม่ดีที่มีแฟนอย่างพี่กันต์ฉันเองก็มีส่วนผิดด้วยถ้าฉันไม่ชวนแกไปดูรถแกกับพี่กันต์ก็คงไม่ได้เจอกัน”
“มันไม่เกี่ยวกับแกหรอกณิ ฉันจำได้ว่าแกเคยเตือนฉันแล้วว่าพี่กันต์ดูไม่ค่อยหน้าไว้ใจแต่ฉันก็ไม่เชื่อแก มันก็สมควรแล้วที่ฉันจะได้บทเรียนราคาแพงแบบนี้ ฉันว่าเดี๋ยวฉันก็ทำใจได้”
“แกเก่งอยู่แล้วเอริ ฉันเชื่อว่าเดี๋ยวแกก็ผ่านเรื่องนี้มาได้ กินอีกนิดนะ”
“อือ”
หลังจากอิ่มแล้วเอริญาก็มานั่งบนโซฟาตัวเล็กกลางห้องที่อยู่ระหว่างเตียงนอนทั้งสอง
“เอริ แกทำอะไร”
“ลบรูปคู่ของฉันกับพี่กันต์” แม้รู้ว่าการลบรูปไม่อาจจะลบความทรงจำได้แต่เอริญาก็ไม่อยากจะเห็นหน้าเขาอีกต่อไปแล้ว
“แกจะตัดใจจากเขาจริงๆ ใช่ไหม”
“จริงสิ ใครมันจะไปคบต่อล่ะ จากนี้ไปฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว”
“ถ้าพี่กันต์เขามาขอโทษ และบอกแกว่าเขามีความจำเป็นที่ต้องทำแบบนี้ล่ะ แกจะใจอ่อนไหมเอริ”
“ต่อให้จำเป็นแค่ไหนเขาก็ไม่ควรทำแบบนี้กับฉันนะ ฉันเสียดายเวลามากๆ จากนี้ฉันจะไม่มีแฟนอีกแล้ว”
“เอาน่าอย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้เลย บางทีในอนาคตแกอาจจะเจอผู้ชายดีๆ ก็ได้นะ”
“แกคิดว่าในอนาคตใครเขาจะมาเป็นแฟนฉันล่ะ”
“โธ่....เอริผู้ชายสมัยนี้เขาไม่สนใจหรอกว่าแกจะเคยนอนกับใครมา ถ้าเขารักแกมากเรื่องนั้นมันก็ไม่ใช่ปัญหา”
“ฉันรู้ แต่ตอนนี้ฉันขออยู่เป็นโสดดีกว่าและฉันก็มีร้านที่จะทำด้วย ฉันจะเอาเงินที่ได้มาเปิดร้านแกว่าดีไหมช่วงนี้ฉันอยากหาอะไรทำจะได้ไม่คิดมาก”
“ดีแต่แกต้องเอาเช็คไปขึ้นเงินก่อนนะ”
“นั้นสิฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยไม่รู้ว่าจะเป็นเช็คปลอมหรือเปล่า เราลองไปที่ธนาคารกันไหม วันเสาร์แบบนี้สงสัยต้องไปที่ห้าง”
“ดีเลยฉันว่าจะชวนแกไปซื้อของใช้ เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้นะ ฉันว่าแกนอนพักก่อนดีไหม เดี๋ยวฉันจะลงไปเอาผ้าที่ซักไว้ แล้วบ่ายๆ ค่อยไปกันนะ”
“อือ”
ญาณิศาลงมาด้านล่างของหอพักและเอาผ้าซักไว้ออกจากเครื่องใส่ตะกร้าและกำลังจะกลับขึ้นห้องแต่เสียงเรียกก็ทำให้เธอหยุดเดิน เมื่อหันกลับไปตามเสียงก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
“มาทำไมคะ” หญิงสาวถามแล้วมองหน้าของเขาด้วยแววตาเต็มไปด้วยความโกรธและเมื่อเขาเข้ามาใกล้เธอก็เห็นว่าใบหน้าของเขาบวมช้ำ
“พี่มาหาเอริ”
“มาหาทำไม”
“ณิถามอะไรแปลกๆ นะปกติแล้วพี่ก็มาหาเอริอยู่บ่อยๆ”
“พี่กันต์หน้าด้านเหมือนกันนะคะ”
“มันจะมากไปแล้วนะ ณิเป็นใครถึงกล้ามาว่าพี่แบบนี้”
“แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ พี่ทำอะไรไว้กับเอริแล้วยังจะกล้ามาหาอีกเหรอ”
“พี่ไปทำอะไรเพื่อนเธอ เพื่อนเธอต่างหากที่ทำให้พี่ต้องเป็นแบบนี้” เขาชี้ไปบนใบหน้าของตัวเอง
“เอริไปทำอะไรพี่”
“ก็เพราะเพื่อนของเธอไม่ไปตามนัดทำให้พี่ต้องเป็นแบบนี้”
“พี่โดยแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เอริต้องเจอ”
“หมายความว่ายังไง เพื่อนเธอเจออะไร”
“อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยค่ะ พี่กันต์ทำอะไรไปก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนะ” เอริญาที่เดินลงมาเพราะมีเพื่อนร่วมหอไปบอกว่าแฟนของเธอกำลังคุยอยู่กับญาณิศาก็เลยลงมาดู
“เอริ.....”
“ทำไมตกใจเหรอที่เห็นหนูอยู่ที่นี่”
“พี่อยากคุยกับเอริ”
“คุยกันตรงนี้เลยสิ”
“พี่อยากคุยแค่สองคนตามลำพัง”
“แต่หนูไม่มีความลับกับเพื่อน ถ้าพี่อยากจะคุยก็ต้องให้ณิอยู่ด้วยถ้าไม่ก็เชิญกลับค่ะ”
กันต์ธีร์รู้ว่าสองคนนี้สนิทกันมาและญาณิศาก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาไม่มีโอกาสอยู่กับเอริญาตามลำพังเลย
“เอางั้นก็ได้”
ชายหนุ่มยอมเดินตามเอริญาและญาณิศามายังเก้าอี้ที่อยู่ด้านหน้าหอพัก
“พี่จะคุยอะไรก็ว่ามา”
“เมื่อคืนเอริหายไปไหน ทำไมไม่ไปเจอเสี่ยสมานตามที่พี่บอก”
“พี่กันต์แน่ใจเหรอคะว่าเมื่อคืนจะให้หนูไปคุยกับเสี่ยสมาน”
“แน่ใจสิ เอริไม่ไปพวกของเสี่ยมันเลยมารุมกระทืบพี่”
“แค่หนูไม่ไปเขาจะมากระทืบพี่ทำไมล่ะ”
“ก็เอริผิดนัด”
“อ๋อ....ณิเข้าใจแล้ว”
“เธอเข้าใจว่ายังไง”
“ก็เข้าใจว่าพี่เอายาให้เอริกินจากนั้นก็ส่งไปให้เสี่ยสมานใช่ไหม”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะเอริ พี่อยากให้เอริไปคุยกับเขาจริงๆ”
“ถ้าแค่ไปคุยพี่จะเอายาใส่น้ำส้มให้หนูกินทำไมคะ หนูกินน้ำส้มที่พี่ให้แล้วหนูก็ร้อนไปทั้งตัว หนูโทรตามพี่แต่พี่ก็บอกให้หนูรอจนมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาแล้วเขาก็บอกว่าจ่ายเงินค่าตัวหนูไปแล้ว”
“อะไรนะ”
“แสดงเก่งดีนะคะพี่กันต์ พี่เอาเรื่องร้านเบเกอรี่มาอ้างเพื่อให้เอริไปนอนกับผู้ชายคนอื่น”
“เอริไปนอนกับใครมา” กันต์ธีร์ตกใจเพราะเสี่ยสมานให้คนมาซ้อมเขาตั้งแต่เช้าเพราะบอกว่าผู้หญิงที่เขาส่งไปใช่เอริญา
“แล้วพี่ส่งให้หนูไปนอนกับใครล่ะคะ หนูน่าจะถามพี่มากกว่าว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครชื่ออะไร” หญิงสาวจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง
“พี่ว่าเอริกำลังข้าใจอะไรผิด เสี่ยสมานบอกพี่ว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้เจอเอริเลย” กันต์ธีร์มั่นใจว่าที่เสี่ยสมานพูดจริงเพราะลูกน้องของเขาก็ยืนยันว่าผู้หญิงที่อยู่ในห้องกับเสี่ยสมานไม่ใช่เอริญา
- Writer
