เพราะไม่มีอะไรจะเสียอีกต่อไปแล้วกันต์ธีร์จึงตัดสินใจทำตามคำสั่งของเสี่ยสมานถึงแม้จะรู้สึกเสียดายมากๆ ที่ต้องส่งแฟนของตัวเองให้กับเจ้าหนี้ทั้งที่เขาเองยังไม่เคยนอนกับเธอเลยสักครั้งแต่กลิ่นเงินมันก็หอมหวานมากกว่า เขารู้ว่าเอริญาจะต้องเสียใจมาก แต่ผู้หญิงหัวอ่อนอย่างเอริญาเขาจัดการได้ไม่ยาก ถ้าเธอไปนอนกับเสี่ยสมานแล้วเธอก็คงอายจนไม่กล้าสู้หน้าและถ้าเขาขู่จะเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น ระหว่างเธอกับเขามันก็คงง่ายขึ้นเมื่อคิดได้แบบนี้ชายหนุ่มโทรศัพท์หาเอริญาอีกครั้งหลังจากแยกจากเธอไม่ถึงชั่วโมง
“สวัสดีค่ะพี่กันต์ถึงห้องพักแล้วเหรอคะ”
“ยังไม่ถึงหรอกครับพี่ขับรถมาได้ครึ่งทางพอดีมีเรื่องสำคัญจะบอกเอริ”
“เรื่องสำคัญอะไรคะ”
“เมื่อกี้เอริพูดว่าอยากเปิดร้านเบเกอรี่ใช่ไหม”
“ใช่ค่ะตอนนี้หนูก็กำลังเก็บตังค์อยู่ทำไมจู่ๆ พี่กันต์ถามเรื่องนี้ขึ้นล่ะคะ มีอะไรหรือเปล่า”
“พอพี่คุยกับเอริเมื่อกี้แล้วก็เลยนึกขึ้นได้ว่ามีลูกค้าของพี่คนหนึ่งจะเปิดร้านให้ลูกสาวแต่ยังไม่ทันได้เปิดลูกสาวของเขาก็ป่วยและคงเปิดร้านไม่ไหวแล้ว เขาเตรียมสถานที่และซื้ออุปกรณ์ไว้หมดแล้ว พี่เลยถามเขาว่าอยากจะขายต่อไหม”
“แล้วเขาขายไหมคะ ราคาเป็นยังไงบ้างถ้าแพงมากหนูคงไม่มีจ่าย”
“เขาไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินหรอกนะ เขาแค่อยากหาคนมาสานต่อความฝันของลูกสาวที่ป่วย พี่เลยอยากจะถามเอริว่าพอจะมีเวลาไปคุยเรื่องรายละเอียดกับเขาไหม เขาอยากสนับสนุนเรื่องเงินทุนด้วยนะ”
“จริงเหรอคะ ทำไมเขาใจดีจัง”
“เขาก็คงอยากให้ลูกสาวได้เห็นร้านเป็นรูปเป็นร่าง”
“แล้วพี่กันต์ว่าเขาจะให้หนูไปทำร้านต่อจากลูกสาวเขาไหมคะ” เอริญาถามอย่างไม่แน่ใจเพราะเธอเป็นแค่นักศึกษาและไม่มีประสบการณ์เลย
“พี่ไม่แน่ใจ แต่พี่อยากให้เอริไปคุยกับเขาก่อนเพราะนอกจากเอริแล้วก็มีอีกหลายคนที่สนใจอยากจะทำร้านแทนลูกสาวของเขา”
“ได้ค่ะ พี่กันต์ช่วยนัดให้หนูไปเจอกับเขาได้ไหมคะ หนูอยากลองคุยกับเขา”
“ได้สิ ที่พี่โทรมาก็จะบอกให้เอริไปเจอกับเขา”
“ได้เลยค่ะแล้วเขานัดเมื่อไหร่คะ”
“เขากำลังจะไปต่างประเทศพรุ่งนี้เช้าครับ”
“แล้วเขาไปนานไหมคะ”
“เขาจะพาลูกสาวไปรักษาตัวที่อเมริกาก็คงจะนานหลายเดือนอยู่นะ ถ้าเอริยังไม่นอนพี่ว่าไปคุยกับเขาตอนนี้เลยดีไหมพี่ไม่พี่กลัวจะพลาดโอกาส”
“แต่นี่มันดึกแล้วนะคะจะไม่รบกวนเวลาพักผ่อนเหรอคะ”
“มันก็ดึกอย่างที่เอริว่านั่นแหละแต่ถ้าอยากจะคุยกับเขาก็คงมีเวลาแค่คืนนี้”
“พี่กันต์จะไปกับหนูใช่ไหม”
“ไปสิครับพี่ไม่ให้เอริไปคนเดียวหรอก ถ้าเอริตกลงพี่จะไปรับที่หอนะ”
“ได้ค่ะ ขอหนูเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ” เอริญาคิดว่านี่เป็นโอกาสที่เธอจะได้ทำร้านเบเกอรี่อย่างที่ฝันไหวหญิงสาวจึงรีบตอบตกลง
“เอริแต่งชุดนักศึกษาลงมาเลยนะ”
“พี่กันต์คะดึกแล้วทำไมต้องแต่งชุดนักศึกษาด้วย”
“ก็เพราะลูกสาวเขาก็ยังเรียนไม่จบถ้าเขาเห็นเอริใส่ชุดนี้เขาจะได้นึกถึงลูกของเขาและเอ็นดูเอริมากขึ้นการคุยก็น่าจะง่ายกว่านะ”
“ค่ะพี่กันต์”
“อีกยี่สิบนาทีพี่ไปรับนะแต่งตัวทันไหม”
“ทันค่ะ”
เอริญารีบเปลี่ยนชุดก่อนจะลงมารอกันต์ธีร์ที่หน้าหอพัก เธอยืนรอไม่นานเท่าไหร่ก็เห็นรถของเขาแล่นเข้ามา
“พร้อมไหมเอริ”
“หนูไม่มั่นใจเลยค่ะ หนูต้องทำยังไงบ้างคะ”
“ไม่มีอะไรมากหรอก คนที่เอริต้องไปเจอเขาชื่อเสี่ยสมานนะ เอริก็แค่เล่าว่าเอริมีแผนจะทำยังไงกับร้านที่จะเปิด เล่าไปตามที่เอริเคยเล่าให้พี่ฟัง เป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด”
“แค่นี้เองใช่ไหมคะ”
เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมกันต์ธีร์ก็จอดรถด้านหน้า
“ตื่นเต้นไหม”
“ค่ะ”
“เอริกินน้ำส้มให้ใจเย็นแล้วลงไปรอพี่ที่ห้องนะ ห้องจะอยู่ชั้นบนสุดขึ้นไปแล้วคนของเสี่ยจะบอกเองว่าให้ไปรอที่ไหน”
“แล้วพี่กันต์ล่ะคะไม่ขึ้นไปกับหนูเหรอ”
“พี่จะไปจอดรถก่อนเอริขึ้นไปก่อนเลยนะ ถ้าให้ผู้ใหญ่มารอนานมันจะไม่ดีเอา”
“ได้ค่ะ พี่กันต์อย่าไปนานนะคะ”
“ไม่นานหรอกครับ ถ้าขึ้นไปแล้วก็รอในห้องก่อนนะ ตอนนี้เสี่ยกำลังมาจากโรงพยาบาลน่ะ”
“ได้ค่ะ”
เอริญาทำตามที่แฟนของเธอบอก หญิงสาวลงจากรถแล้วกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นบนสุด เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกก็เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่แล้ว เอริญาไม่ได้ถามเลขห้องพักมาจึงยืนนิ่งเพราะไม่รู้จะไปทางไหนดี
“เชิญด้านนี้เลยครับ เข้ามานั่งในห้องก่อนอีกไม่เกินยี่สิบนาทีเจ้านายผมก็จะมาถึงแล้วครับ”
“ค่ะ” เอริญาเดินตามชายคนนั้นไปยังห้องที่อยู่ทางด้านซ้ายมือ
หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องพักที่ดูหรูหราและนึกไม่ออกเลยว่าราคาห้องพักมันจะแพงแค่ไหนมันเลยทำให้เธอคิดว่าการที่เขาจะให้ใครสักคนมาทำร้านเบเกอรี่โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายอะไรมันก็คงเป็นแค่เศษเงินของเขา
เวลาผ่านเกือบสิบนาทีแล้วแต่ทั้งเสี่ยสมานและกันต์ธีร์ก็ยังไม่มีใครขึ้นมา ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกเหมือนกำลังไม่สบาย อากาศภายในห้องเริ่มจะร้อนขึ้นทั้งที่ก่อนหน้านี้ตอนเดินเข้ามาเธอก็รู้สึกว่าห้องในห้องนั้นเย็นมาก
นอกจากรู้สึกว่าอากาศร้อนขึ้นกว่าเดินแล้วเอริญายังรู้สึกถึงความร้อนที่ออกมาจากข้างใน อาการแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหากันต์ธีร์เพราะถ้ายังรออยู่ที่นี่เธอคงไม่สบายไปมากกว่านี้
“พี่กันต์คะ เมื่อไหร่จะขึ้นมาตอนนี้หนูรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยค่ะ”
“เหรอ แล้วอาการเป็นยังไงบ้าง”
“หนูร้อนไปทั้งตัวเลยค่ะ เหมือนจะเป็นไข้เสี่ยเขาจะมาจริงไหมคะ หนูอยากกลับแล้วค่ะ”
“ถ้ากลับตอนนี้เราคงไม่ได้เจอเสี่ยอีกนาน เอริรอพี่ในห้องก่อนนะพี่จะไปซื้อยาลดไข้มาให้”
“แล้วอีกนานไหมเสี่ยจะมา”
“เสี่ยมาแล้วกำลังขึ้นลิฟต์ไป เอริแนะนำตัวเองละคุยกับเสี่ยไปก่อนนะพี่จะไปซื้อยาแล้วรีบตามไป”
“ได้ค่ะ เร็วๆ หน่อยนะคะพี่กันต์หนูร้อนจนจะทนไม่ไหวแล้ว”
“พี่จะรีบนะเอริ” กันต์ธีร์ยิ้มเมื่อเห็นเสี่ยสมานเดินขึ้นลิฟต์ไปและอีกไม่นานหนี้ของเขาก็จะหมดไปมิหนำซ้ำยังได้เงินมาใช้อีกหนึ่งแสนบาท