“ไปบ่อย ตั้งแต่จำความได้กระมัง พี่กับนายอาจจะคลาดกันน่ะเลยไม่ได้เจอกัน”
“อย่างนั้นเหรอครับ” ทัศกรทอดสายตามองภรรยาไม่วาง กานพลูเงยหน้าขึ้นสบตาสามีแล้วก้มหน้างุด ได้สบตาก็รู้ว่าเขาคาดโทษเธอเอาไว้ บอกว่าคืนนี้ไม่รอดแน่ๆ เธอเผลอหน้าแดงลามไปถึงใบหูด้วยอีกคน
“สาวๆ แถวนี้ขยันหน้าแดงจังเลยนะพี่ว่า ดูสิ คุณพิมพ์หน้าแดง น้องกานต์ก็หน้าแดง” เชาวน์ดูจะมีความสุขในการเย้าคนโน้นทีคนนี้ที ในขณะที่คนอื่นๆ แทบกลืนอาหารไม่ลง
“พี่เชาวน์จะกลับพรุ่งนี้เหรอครับ”
“แหม... ถามแบบนี้ถ้าไม่รู้จักกันจริงๆ จะคิดว่าไล่นะนี่”
“เปล่าหรอกครับ แต่เห็นว่าพี่เชาวน์ออกจะงานยุ่ง”
“คิดว่าจะกลับพรุ่งนี้แหละ คนโสดก็อย่างนี้แหละ งานเยอะแต่ไม่รวยเหมือนนายนี่หว่า” พิมพ์ประภารู้สึกดีใจที่เชาวน์จะกลับไปเสียได้ เธอรำคาญเขาเต็มทน สิ่งที่พลาดไปแล้วเธอไม่แคร์ ขอแค่อย่าให้เขามาแบล็กเมล์เธอก็พอ เธอกลัวเรื่องนี้ที่สุด เพราะดูท่าทางแล้
