“กานต์ไม่ง่วงหรอกค่ะ อีกอย่างกานต์คุยไม่ค่อยเก่ง”
“ถึงฉันจะเอ็นดูยายหนูมาก แต่... ฉันก็รู้นะว่าคุณหญิงย่าคิดอะไรอยู่ เธอเองก็เหมือนกัน อย่าใช้โอกาสนี้คิดไม่ดีไม่ร้ายกับฉันล่ะ ที่พามาเที่ยวไร่รอบนี้ จะได้ห่างจากคุณหญิงย่า เธอกับฉันจะได้ไม่ถูกจับคู่อีก เข้าใจใช่ไหม” ทัศกรพูดขึ้น หันไปดูบุตรสาวที่นั่งอยู่บนคาร์ซีทเบาะหลัง
“คะ?” กานพลูใบหน้าเหลอหลาเมื่อได้ยินประโยคนั้นของเขา เธอหันมองคนขับอย่างแตกตื่น ทัศกรหัวเราะในลำคอ ก่อนที่เขาจะไม่พูดอะไรอีก เธอจึงเงียบเสีย ไม่กล้าชวนเขาคุยแม้แต่น้อย
กานพลูรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก หลังจากที่ทัศกรพูดทำนองนั้นออกมา เธอเองไม่ได้คิดว่าคุณหญิงช่อทิพย์จะจับคู่เขากับเธออะไรหรอก เพราะเธอคิดเสมอว่าไม่คู่ควรกับเขา เป็นเพียงแค่เด็กกำพร้าไร้ญาติขาดมิตร อีกทั้งเธอยังเป็นผู้หญิงที่มีลูกแล้ว แม้จะเป็นลูกของเขาก็ตามที แต่เขาเองไม่รู้ เท่ากับเธอเป็นผู้หญิงที่มีตำหนิ
