โปรเจกต์ลับฉบับเด็กฝึกงาน

คลื่นใต้น้ำ

ตอนที่ 4

ณ บริษัทเครื่องสำอางหรูหรานามว่า เอเทลเลียร์ บาย เดอ แพร

บรรยากาศภายในสำนักงานที่ตกแต่งอย่างพิถีพิถันด้วยโทนสีขาวนวลและเฟอร์นิเจอร์ไม้สีอ่อน ดูสงบและเปี่ยมไปด้วยรสนิยม แต่กระนั้นก็ยังคงไว้ซึ่งความคึกคักของการเริ่มต้นทำงานของเช้าวันจันทร์ที่สดใส

ภายในห้องประชุมที่ผนังด้านหนึ่งเป็นกระจกทึบแสง บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบขรึมแต่แฝงด้วยความตื่นตัว แสงไฟสีขาวนวลจากเพดานส่องสว่างลงบนโต๊ะประชุมยาวที่วางเรียงรายด้วยแล็ปท็อปและเอกสาร กรกฎหัวหน้าแผนกการตลาดหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาคมคายราวกับนายแบบนิตยสาร กำลังยืนอยู่หน้าจอโปรเจคเตอร์ ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองไปยังบรรดาทีมงานฝ่ายขายและฝ่ายการตลาดที่นั่งเรียงรายอยู่ด้วยท่าทีตั้งใจ

บนสไลด์ปรากฏกราฟแท่งสีเขียวสดใสแสดงผลกำไรที่เติบโตอย่างน่าพอใจในช่วงปีที่ผ่านมา กรกฎชี้ไปยังจุดสูงสุดของกราฟด้วยเลเซอร์พอยเตอร์สีแดง ดวงตาของเขาเปล่งประกายความมั่นใจและเฉลียวฉลาด น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยอธิบายถึงกลยุทธ์ทางการตลาดที่ประสบความสำเร็จนั้น เต็มไปด้วยความหนักแน่นและมีพลัง

“จากตัวเลขที่เราเห็นนี้” กรกฎกล่าวพลางกวาดสายตาไปทั่วห้อง

“แสดงให้เห็นถึงความทุ่มเทและความร่วมมือของพวกเราทุกคน กลยุทธ์ที่เราวางไว้เมื่อต้นปี ทั้งแคมเปญออนไลน์ การจัดกิจกรรมส่งเสริมการขาย และการปรับภาพลักษณ์ของแบรนด์ ได้รับการตอบรับที่ดีเยี่ยมจากผู้บริโภค”

บรรดาผู้จัดการฝ่ายขายและฝ่ายการตลาดต่างนั่งฟังอย่างตั้งใจ บางคนจดบันทึกข้อมูลสำคัญลงในสมุดโน้ต ใบหน้าของแต่ละคนฉายแววภาคภูมิใจในผลงานที่พวกเขาร่วมกันสร้างสรรค์มาตลอดทั้งปี

กรกฎไม่ได้เพียงแค่นำเสนอตัวเลข แต่เขายังวิเคราะห์ถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จ อธิบายถึงแนวโน้มของตลาด และชี้ให้เห็นถึงโอกาสและความท้าทายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ท่าทีของเขาดูเป็นผู้นำที่น่าเชื่อถือ มีวิสัยทัศน์ และสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับทีมงานได้อย่างดีเยี่ยม

ในขณะที่เขาอธิบายถึงแผนการตลาดสำหรับปีถัดไป ดวงตาของเขาก็เป็นประกายมากขึ้น เขานำเสนอแนวคิดใหม่ๆ ที่น่าสนใจ และกระตุ้นให้ทุกคนในห้องร่วมกันแสดงความคิดเห็นอย่างเปิดเผย บรรยากาศในห้องประชุมจึงไม่ได้มีเพียงความเงียบขรึม แต่ยังเต็มไปด้วยพลังแห่งการสร้างสรรค์และความมุ่งมั่นที่จะก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน ภายใต้การนำทีมของหัวหน้าฝ่ายการตลาดหนุ่มผู้เปี่ยมด้วยความสามารถและความเฉลียวฉลาดคนนี้

วันต่อมา

หัวหน้าแผนกหนุ่มก็รีบก้มหน้าตรวจทานเอกสารบนโต๊ะทำงานที่เลขานุการนำมาวางเอาไว้ แสงไฟจากโคมไฟดีไซน์เก๋ส่องกระทบกรอบแว่นบาง ๆ บ่งบอกถึงความใส่ใจในรายละเอียด เสียงเคาะประตูเบา ๆ ดังขึ้น เลขานุการสาวสวยเดินนำร่างบางระหงของนักศึกษาฝึกงานคนใหม่เข้ามาแนะนำตัวให้หัวหน้าแผนกได้รู้จัก

“บอสคะ นี่น้องตังตังค่ะ นักศึกษาฝึกงานคนใหม่ที่จะมาช่วยงานเราที่แผนกของเรา”

ตังตังรีบยกมือไหว้กรกฎด้วยความนอบน้อม หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเมื่อดวงตากลมโตสบเข้ากับใบหน้าคมสันของชายหนุ่ม ‘อือหือ!!!นี่เหรอคุณกร!!! หล่อกว่ารุ่นพี่รหัสเล่าให้ฟังซะอีก’ ความคิดนั้นผุดขึ้นมาในสมองราวกับพลุ ใบหน้าขาวใสเริ่มแต้มด้วยสีชมพูระเรื่ออย่างควบคุมไม่ได้

“สวัสดีครับน้องตังตัง ยินดีต้อนรับครับ มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้เลยนะครับ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยทักทายอย่างเป็นกังเอง ทำเอาเด็กสาวแทบจะลืมหายใจ

“สวัสดีค่ะท่าน… เอ้ย! สวัสดีค่ะพี่กร” เธอรีบแก้ไขคำเรียกขานอย่างลนลาน ใบหน้าแดงก่ำราวกับลูกตำลึงสุก

“อ่าว!..นี่รู้จักชื่อเล่นพี่ด้วยเหรอ” กรกฎเลิกคิ้วเล็กน้อยกับความประหม่าของเด็กสาว ก่อนจะคลี่ยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก

“ขอโทษค่ะ พอดีพี่ก้อยที่แผนกประชาสัมพันธ์เป็นคนบอกชื่อเล่นของพี่กับตังตังแล้วค่ะ” รอยยิ้มเพียงเล็กน้อยนั้นช่างทรงพลัง ราวกับปลดปล่อยความประหม่าให้โบยบินออกจากลมหายใจของเด็กสาว

“อ๋อ..โอเคนั่งก่อนสิ ทานอะไรมาหรือยัง” กรกฏอีกถาม เด็กสาวพยักหน้าตอบเบาๆ ก่อนที่ชายหนุ่มรูปงามจะเริ่มอธิบายลักษณะงานเบื้องต้นกับเธออย่างใจเย็น น้ำเสียงอบอุ่นและเป็นมิตรของกรกฎราวกับมนต์สะกด เด็กสาวพยายามตั้งใจฟังคำแนะนำ แต่สายตากลับถูกตรึงอยู่กับโครงหน้าคมชัดและแววตาที่ดูฉลาดเฉลียวของเขาอย่างไม่อาจละสายตาได้

ในอีกฟากหนึ่ง ที่แผนกฝ่ายขายกลับมีบรรยากาศที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เสียงหัวเราะร่วนของนายดินดังลั่นเป็นระยะ เขากำลังยืนหยอกล้อกับเพื่อนร่วมงานอย่างสนุกสนาน เมื่อเห็นร่างอวบใหญ่ของนักศึกษาฝึกงานใหม่คนหนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อน ๆ ของเธออีกสองคน

“สวัสดีค่ะพี่ ๆ หนูชื่อปุ๊กลุ๊กค่ะ ส่วนนี่เพื่อนหนูอีกสองคน ชื่อน้ำฝน แล้วก็ชื่อตังเมค่ะ พวกเรามาฝึกงานที่แผนกฝ่ายขายของพี่ค่ะ” ดินหยุดเสียงสนทนาที่ดังลั่นกับเพื่อนร่วมงาน แล้วหันมามองก่อนจะสบตากับน้อง ๆ ทั้งสามคน เด็กสาวต่างพากันก้มหน้าเล็กน้อยที่เข้ามาขัดจังหวะการสนทนาภายในแผนก จากนั้นเดินก็เอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง

“เฮ่ย!!..ไม่ต้องเกรงใจนะครับน้อง ๆ ! พี่ชื่อดิน ยินดีต้อนรับสู่สนามรบแห่งความงาม เอ้ย! แห่งการขาย! ที่นี่มีแต่ความมัน และเสียงหัวเราะ!” รอยยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวเรียงสวยของดินราวกับเชื้อไฟที่จุดประกายความสดใสให้กับเด็กสาว เด็กสาวฝึกงานถึงกับคลี่ยิ้มตามไปด้วย ความเกร็งที่มีเริ่มจางหายไปกับความเป็นกันเองของพี่เลี้ยงคนใหม่

เช้าวันแรกของการฝึกงานที่ เอเทลเลียร์ บาย เดอ แพร ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วสำหรับนักศึกษาใหม่ทั้งสี่คน ตังตังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเล็ก ๆ ที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้ภายในห้องทำงานของกรกฏ แต่สายตาเธอกลับลอบมองไปยังแต่ใบหน้าคมของหัวหน้าแผนกเป็นระยะ รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าทุกครั้งที่นึกถึงคำพูดและท่าทางใจดีของเขา เธอถอนหายใจออกมาแผ่วเบา ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่คุ้นเคยเริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจ ราวกับเมล็ดพันธุ์เล็ก ๆ ที่รอวันเติบโต

ส่วนเด็กสาว ๆ อีกสามคนที่ฝึกงานฝ่ายขายก็เริ่มซึมซับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยพลังและความสนุกสนานของหัวแผนก ดินคอยสอดแทรกมุกตลกและเรื่องราวขำขันระหว่างสอนงาน ทำให้น้อง ๆ ฝึกงานรู้สึกผ่อนคลายและเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้น

ภายใต้แสงไฟส่องสว่างของ เอเทลเลียร์ บาย เดอ แพร บริษัทเครื่องสำอางที่เปี่ยมไปด้วยความงามและความสำเร็จ คลื่นใต้น้ำเล็ก ๆ แห่งความรู้สึกเสน่หาก็เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจของเด็กสาวฝึกงานคนใหม่อย่างตังตังที่เริ่มแอบชอบกรกฎ อดีตคาสโนวาที่ถอดเขี้ยวเล็บไปแล้ว