โปรเจกต์ลับฉบับเด็กฝึกงาน

ทอดสะพาน..

ตอนที่ 6

การถ่ายทำเริ่มขึ้นอย่างราบรื่น แซนดี้โพสท่าทางอย่างมืออาชีพ เผยให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและผิวพรรณที่เปล่งปลั่งภายใต้ชุดว่ายน้ำหลากสไตล์ แสงแฟลชจากกล้องดังเป็นระยะ จับภาพความงามของนางแบบสาวได้อย่างน่าทึ่ง ตังตังยืนมองด้วยความชื่นชมในความสามารถและเสน่ห์ของแซนดี้

ระหว่างพักเบรก แซนดี้ก็เดินตรงมาหากรกฎที่กำลังยืนพูดคุยกับผู้กำกับโฆษณา เธอทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้าง ๆ เขาอย่างเป็นกันเอง

“คุณกรกฎมาดูแลการผลิตโฆษณาด้วยตัวเองเลยเหรอคะ” น้ำเสียงของเธอเจือไปด้วยความชื่นชม

“ครับ ผมต้องการเห็นภาพรวมทั้งหมด” กรกฎตอบสั้น ๆ ดวงตายังคงจับจ้องอยู่ที่มอนิเตอร์เพื่อดูภาพที่ถ่ายทำไปแล้ว

แซนดี้ไม่ยอมแพ้ เธอขยับเข้ามาใกล้กรกฎมากขึ้นเล็กน้อย กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ของเธอลอยมาแตะจมูกชายหนุ่ม

“ชุดว่ายน้ำพวกนี้สวยมากเลยนะคะ โดยเฉพาะชุดที่คุณกรกฎเลือกให้แซนดี้ถ่ายวันนี้ แซนดี้ชอบมากเลยค่ะ” เธอสบตากรกฎอย่างเปิดเผย แววตาของเธอเปล่งประกายเย้ายวน

กรกฎเงยหน้าขึ้นสบตากับแซนดี้เพียงครู่เดียว ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองที่หน้าจอมอนิเตอร์อีกครั้ง

“ทีมงานของเราตั้งใจเลือกสรรมาอย่างดีที่สุดครับ เพื่อให้เข้ากับคอนเซ็ปต์ของผลิตภัณฑ์ตัวนี้” น้ำเสียงของเขายังคงราบเรียบ ไม่แสดงอาการหวั่นไหวต่อเสน่ห์ของดารานางแบบสาวคนนี้

ตังตังที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ไม่ไกลนัก เธอเห็นสายตาที่แซนดี้ส่งให้กับกรกฎอย่างชัดเจน หัวใจของเธอรู้สึกกระตุกวูบอย่างประหลาด ความรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเริ่มก่อตัวขึ้นในอก เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่แซนดี้ก็เป็นดาราที่เธอชื่นชอบ

แซนดี้ยังคงพยายามสานสัมพันธ์กับกรกฎต่อไป เธอชวนเขาคุยเรื่องส่วนตัวบ้าง ถามถึงงานอดิเรก และพยายามหาโอกาสแตะเนื้อต้องตัวเขาอย่างแนบเนียน แต่กรกฎก็ยังคงรักษาระยะห่างและตอบคำถามอย่างสุภาพชัดเจนว่าเขามีภรรยาอยู่แล้ว

บรรยากาศในสตูดิโอเต็มไปด้วยแสงไฟและเสียงชัตเตอร์ แต่ภายใต้ความวุ่นวายนั้น กลับมีความตึงเครียดบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ การอ่อยของดาราสาวชื่อดังดูเหมือนจะไม่ได้ผลกับหัวหน้าแผนกหนุ่มผู้สุขุม แต่กลับสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดให้กับเด็กสาวฝึกงานที่ยืนมองอยู่ห่าง ๆ โดยไม่รู้ตัว เธอกำลังก้าวเข้าสู่วังวนของความรู้สึกที่หวั่นไหวเกินกว่าที่เธอเคยจินตนาการไว้ในตอนแรกที่เห็นเขา

หลังจากที่แซนดี้โพสท่าถ่ายรูปในชุดว่ายน้ำเซ็ดแรกเสร็จสิ้นลง ร่างระหงในชุดวันพีซสีฟ้าเข้มก็ยืนคลายความเหนื่อยอ่อน แม้ว่าภายในสตูดิโอปรับอากาศจะเย็นฉ่ำ แต่ด้วยความแรงของแสงแฟลชที่สาดส่องต่อเนื่องเป็นเวลานาน ประกอบกับการโพสท่าที่ต้องค้างไว้ในอิริยาบถต่าง ๆ รวมถึงการปรับเปลี่ยนมุมกล้องอยู่ตลอดเวลา หยาดเหงื่อก็ผุดพรายและไหลซึมออกมาจนเปียกชื้นไปทั่วเรือนร่างงามของเธอ

“คุณกรกฎคะ ช่วยซับเหงื่อด้านหลังให้แซนดี้หน่อยได้ไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา ดวงตาคู่สวยมองตรงมาที่กรกฎอย่างเจาะจง ทั้งที่บริเวณนั้นมีทีมงานหลายคนที่พร้อมจะเข้ามาช่วยเหลือ แต่เธอกลับเลือกที่จะเอ่ยขอความช่วยเหลือจากเขาเพียงคนเดียว

กรกฎชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหยิบทิชชู่แผ่นบางที่ทีมงานยื่นให้ เดินเข้าไปหาแซนดี้ด้วยท่าทีสุภาพ เขาค่อย ๆ ซับเหงื่อที่ไหลลงมาตามแผ่นหลังเนียนเกลี้ยงของเธออย่างระมัดระวัง ทุกการเคลื่อนไหวของเขาอยู่ในสายตาของดินและไทที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ไม่ไกลนัก

“ขอบคุณค่ะคุณกรกฎ” แซนดี้หันกลับมากล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มหวานเยิ้ม ดวงตาคู่สวยจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าคมคายของเขาอย่างไม่ปิดบัง

“เดี๋ยวค่ะ ช่วยเช็ดตรงนี้ให้หน่อยสิคะ แซนดี้เหนียวคอไปหมดแล้ว !!!!!!” เธอพูดพร้อมกับเอียงศีรษะเล็กน้อย ชี้ไปยังบริเวณซอกคอขาวเนียนของตนเอง กรกฎยื่นทิชชู่ในมือเข้าไปซับเหงื่อบริเวณนั้นอย่างตั้งใจ

ทว่า ในขณะที่ทิชชู่สัมผัสกับผิวเนื้อบริเวณลำคอ หยาดเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ หยดหนึ่งก็ไหลรินลงไปตามร่องอกขาวเนียนของแซนดี้อย่างช้า ๆ โดยสัญชาตญาณ กรกฎเลื่อนมือลงต่ำตามหยดเหงื่อนั้น ปลายทิชชู่บางเฉียบแตะลงบนเนินอกอวบอิ่มอย่างแผ่วเบา ราวกับสัมผัสของขนนก