มนสิชาตื่นนอนตั้งแต่เช้าเพื่อมารดน้ำต้นไม้และกุหลาบที่หน้าบ้าน ก่อนจะทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ ทาน จากนั้นก็ลงมือทำคุกกี้เพื่อไปส่งยังร้านกาแฟซึ่งตอนนี้เธอมีลูกค้าที่ต้องส่งอยู่ถึงห้าร้านแต่ละร้านก็สั่งกันค่อนข้างมากจนเธอต้องแบ่งทำสัปดาห์ละสองครั้ง แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกเพลินมากกว่าที่จะเหนื่อย
หญิงสาวอบคุกกี้เสร็จและยังไม่ทันจะแพ็คลงถุงเสียงออดที่หน้าประตูรั้วก็ดังขึ้น เธอมองนาฬิกาแล้วเห็นว่ายังไม่ถึงเวลาที่นัดกับพ่อเลี้ยงทิศเหนือจึงลังเลว่าจะออกไปดูดีหรือเปล่าเพราะนอกจากเขาแล้วเธอก็ไม่ได้นัดใครมาที่บ้าน
เมื่อเดินมาถึงหน้าบ้านมนสิชาก็ทำหน้าเซ็งและถอนหายใจเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่นอกรั้ว
“มอลลี่เปิดประตูให้ผมหน่อยสิ”
“คุณจะมาทำไมคะอลัน ฉันว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”
“ผมรู้ แต่ผมอยากขอร้องว่าระหว่างที่ผมอยู่เมืองไทย ขอผมมาหาคุณได้ไหม ผมไม่รู้จักใครที่นี่เลยสักคน ผมอยากให้คุณพาเที่ยว”
“ฉันไม
