ทิชา...
ตอนนี้เธอลุ้นมากว่าพี่เจ้านายจะสามารถเดินได้เองโดยไม่ต้องใช้ไม้เท้าได้ไหม เพราะที่ผ่านมาเขาจะเดินเองได้แค่ไม่กี่ก้าวก็จะล้ม เธอรู้ว่าเขาเจ็บ คือเธอสงสารเขามากบางครั้งก็ไม่อยากให้เขาทนฝืนถ้าร่างกายไม่ไหวก็ไม่เป็นไรเขาจะเดินได้หรือไม่ได้เธอก็รักอยู่ดี เธอรักเขาที่เป็นเขาไม่ใช่ร่างกายที่สมบูรณ์แบบ ต่อให้เธอต้องคอยเข็นเขาพาไปไหนต่อไหนตลอดชีวิตเธอก็เต็มใจขอแค่ให้เขาอยู่กับเธอกับลูกก็เพียงพอแล้วเธอไม่อายเลยสักนิดที่จะมีสามีเป็นคนพอการเดินไม่ได้
"พี่นายสู้ๆ นะคะทิชากับลูกเป็นกำลังให้นะ^^"
"พี่จะสู้เพื่อลูกเพื่อเมีย^^" พี่เจ้านายพูดอย่างมุ่งมั่นก่อนที่คุณป้าพยาบาลสองท่านจะพาเขาไปทำกายภาพที่สวนหลังบ้านซึ่งตอนนี้เป็นสถานที่ทำกายภาพไปโดยปริยายซึ่งคุณป้าพยาบาลทั้งสองท่านอายุก็เกือบห้าสิบแล้วค่ะโดยที่ป้าอนงค์เป็นผู้หามาด้วยตัวเองท่านบอกว่าเอาพยาบาลมีอายุมาดูแลพี่เจ้านายจะได้ไม่วอกแวกเพราะถ้า
