"อลิซ...อลิซ...คุณอยู่ไหน...อลิซ..."
ฉันลืมตาขึ้นช้าๆ ได้ยินเสียงเคาะประตูและเสียงของออสตินดังมาจากด้านนอก ตอนนี้อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันต้องการอยู่กับลูกของฉันแค่สามคน แต่แล้วเสียงของเขาก็หายไป ฉันมองนาฬิกาข้อมือราคาแพง ตอนนี้ประมาณเจ็ดโมงเช้า ฉันใช้เวลาสิบชั่วโมง เพื่อนอนหลับอยู่ในห้องนี้เหรอนี่
ฉันค่อยๆ ลุกจากเตียงนอนเดินไปเปิดประตู ไม่มีใครอยู่หน้าห้องแล้ว ฉันเดินไปเรื่อยๆ ขึ้นไปยังห้องนอนออสติน ฉันเห็นเขานั่งอยู่คนเดียวบนเตียงหันหลังมองหน้าต่าง ฉันก้าวเดินไปห้องน้ำโดยไม่สนใจเขา ออสตินมองฉัน และเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"อลิซ" เขาเอ่ยจบ แล้วก้าวเดินมาหาฉันที่ห้องน้ำ
"หยุด ไม่ต้องมายุ่งกับฉันและลูกของฉัน" ฉันตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธ
"คุณไม่รับสายผม และข้อความที่ส่งไปหา คุณทำให้ผมหงุดหงิดและเป็นบ้ามากแค่ไหน ผมต้องบินกลับมาดูว่าคุณเป็นอะไรไหม แล้วคุณไม่ยอมบอกว่าคุณท้อง ถ้ามันเป็นอันตรายกับล
