หลังจากเมอร์เซเนรมิตทรงผม และแต่งหน้าให้ฉัน เธอก็กลับไปทันที ฉันยืนอยู่ตรงหน้าตู้เสื้อ มีชุดเดรสยาวราตรีหลายสิบชุดจากห้องเสื้อของแมรี่ มองดูราคามัน ดูแพงมากจนน่าตกใจ เพราะห้องเสื้อของเธอร่วมรังสรรค์เสื้อผ้ากับดีไซเนอร์ระดับโลก
ทันใดนั้นฉันรู้สึกถึงกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยฟุ้งกระจายรอบตัว และแขนแกร่งนั้นกำลังโอบกอด และจูบซอกคอฉันเบาๆ มองเห็นออสตินผ่านกระจกบานใหญ่ เขาใส่ทักซิโดสีดำโบดูหล่อเอาการเลยทีเดียว ฉันมองเขาอย่างลืมตัว
“อลิซ” ออสตินเรียกชื่อของฉันแผ่วเบา ทำให้ฉันคืนสติแล้วจึงเอ่ยถาม
“ค่ะ” ฉันตอบแผ่วเบา
ออสตินเผยยิ้ม ปล่อยมือทั้งสองข้างออกจากตัวฉัน หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่มากตัว กล่องใบนี้อยู่มาตั้งแต่ฉันเดินเข้ามาในห้อง แต่ฉันไม่สนใจว่ามันคืออะไร ฉันเห็นเขาเปิดกล่องออกมา จึงได้รู้ว่าภายในกล่องนั้นคือสร้อยเงิน ตรงกลางเป็นเพชรสีขาวเรียกยาวลงมาห้าเมตร คิดว่าเม็ดล่ะหนึ่งกะ
