ตอนที่ 9 อะไรที่อยู่ในเรือนร่างคุณ
1256 Words
"สวัสดีท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน ผมเจมส์ มาการ่า เป็นพิธีกรในค่ำคืนนี้ ในงานที่ชื่อว่า...อัญมณีแห่งมวลผกา...งานนี้จัดขึ้นโดยมิสเตอร์ เดวิด มอร์เก้น ประธานกรรมการบริษัท มอร์เก้นจิวเวลรี่ จำกัด โดยงานนี้สมทบทุนแด่ผู้ยากไร้ ผมขอเชิญมิสเตอร์เดวิด มอร์เก้นกล่าวเปิดงาน ขอเสียงปรบมือด้วยครับ" พิธีกรเอ่ยบอก มิสเตอร์เดวิด มอร์เก้นขึ้นมาบนเวทีมาอยู่ข้างๆ พิธีกร พนักงานอีกคนเดินมาส่งไมค์ให้เขาด้วยความสุภาพ
"สวัสดีครับผม เดวิด มอร์เก้น ขอกล่าวสวัสดีและขอบคุณทุกท่านที่มาในค่ำคืนนี้ งานนี้จัดขึ้นเพื่องานการกุศล ผมได้รังสรรค์เครื่องเพชรทั้งเก้าชุดให้ทุกท่านได้ชมและประมูล รายได้ทั้งหมดหักค่าประมูลเข้ามูลนิธิทั้งหมดให้แก่ผู้ยากไร้ และที่สำคัญผมได้เชิญนางแบบกิตติมศักดิ์ เป็นนางแบบแนวหน้าของประเทศ เธอคือ...มีสอลิซาเบธ ปาร์คเกอร์ ในชุดฟินนาเล่ในค่ำคืนนี้ด้วยครับ" เดวิดเอ่ยกล่าว ทุกคนต่างปรบมือให้เขา เขาจึงลงจากเวทีไปทันที
"เรามาชมชุดเครื่องเพชรกันเลยครับ ชุดที่หนึ่ง........" พิธีกรกล่าวต่อ
"มีสปาร์คเกอร์ค่ะ เตรียมตัวเลยค่ะ" พนักงานเดินมาบอกฉัน ฉันลุกขึ้นลูซี่จัดชุดให้ฉัน
"สู้ๆ ฉันเป็นกำลังใจอยู่หลังเวที" ลูเซียบอกกับฉันด้วยรอยยิ้ม
"ขอบคุณค่ะ" ฉันเอ่ยบอกเธอ แล้วเดินตามพนักงานออกไป
"ชุดสุดท้ายของวันนี้นะครับ มิสอลิซาเบธ ปาร์คเกอร์มาในชุดเครื่องเพชรสีเขียวมรกตยี่สิบเก้ากะรัตรูปหยดน้ำล้อมเพชรสีขาวเม็ดละ หนึ่งกะรัตรวมเป็นสิบเก้าเม็ดโดยรอบเพชรสีเขียวมรกตไว้ เริ่มต้นประมูลอยู่ที่ ห้าสิบล้านปอนด์ครับ และผู้ที่ประมูลเครื่องเพชรชุดนี้ได้ จะได้เต้นรำกับเธอด้วยอีกด้วย"
"หกสิบล้าน" ฉันมองเห็นสุภาพสตรีท่านหนึ่งชูป้ายขึ้น
"หกสิบล้านแล้วนะครับ" พิธีกรพูด
"ร้อยล้าน" มีคนชูป้ายบอก ฉันทอดสายตามองออสติน ออสตินมองมาที่ฉันด้วยสายตาเป็นประกายกระหายในตัวของฉัน ฉันจึงยิ้มให้เขาและมองไปที่อื่น
"ร้อยล้านแล้วนะครับ มีใครให้มากกว่านี้ไหมครับ" พิธีกรพูดต่อไป ฉันก็ยืนโพสต์ไปสิ หนักจังเลยทั้งสร้อยคอและต่างหูและก็ชุดของฉัน
"ร้อยห้าสิบล้าน"
นี้เสียงคุ้นๆ นัก มันเป็นเสียงที่คุ้ยเคย มันต้องเป็นเสียงของออสตินแน่ๆ
"ร้อยห้าสิบล้านครั้งที่หนึ่ง...ร้อยห้าสิบล้านครั้งที่สอง...ร้องหาสิบล้านครั้งที่สาม...ปิดการประมูล...ผู้โชติดีที่ได้รับเครื่องเพชรชุดนี้ไปก็คือ...มิสเตอร์ออสติน เวลล์ครับ...ขอเสียงปรบมือด้วยครับ" พิธีกรบอก เขาลุกขึ้นยืนทุกคนปรบมือให้เขา เขานั่งลง
"ขอเชิญผู้ที่ประมูลเครื่องเพชรชุดอัญมณีแห่งมวลผกา เชิญมิสเตอร์ ออสติน เวลล์ขึ้นมาถ่ายภาพกับนางแบบเป็นที่ระลึกด้วยครับ" พิธีกรพูดเช่นนี้ ใจฉันเต้นตุ๊บๆ ขึ้นมา เขากำลังเดินมาหาฉันบนเวที เขามาหาฉันแล้ว และวันนี้เขาหล่อมากเป็นพิเศษในชุดทักสิโด เขาก้าวเดินมาใกล้ฉันและเอ่ยแผ่วเบา จนฉันขนลุก
"วันนี้คุณสวยมาก"
"คุณชมฉันเป็นครั้งที่สองแล้วนะ" ฉันบอกกับเขา แล้วก็โพสต์ไปตามหน้าที่เขาจับเอวฉันให้ชิดกับตัวเขา และกระซิบข้างๆ หู
"ผมอยากชม...ที่รัก"
ว้าย...มีที่รักด้วย...
"เชิญมิสเตอร์เวลล์ผู้ที่ประมูลสูงสุดในค่ำคืนนี้ และมิสปาร์คเกอร์นางแบบกิตติมศักดิ์เชิญเปิดฟลอร์เต้นรำด้วยครับ"
เขานั่งชันเข่าหนึ่งข้างลง แล้วยื่นมือให้ฉันต่อสายตาผู้คนและนักข่าว ฉันนี่ดูเหมือนเป็นเจ้าหญิงในเทพนิยายไปเลย ฉันยินดีที่จะเต้นรำกับคุณ แต่ฉันก็รู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูก ทันใดนั้นไฟส่งลงมาที่ฉันและเขา
"ให้เกียรติเต้นรำกับผมนะครับ มีสปาร์คเกอร์" เขาเอ่ยบอก และส่งรอยยิ้มให้ฉัน ฉันยื่นมือให้เขาแล้วเขาลุกขึ้น เขาพาฉันเดินไปยังฟลอร์ แล้วนักดนตรีบรรเลงเพลงแจ๊ซ ออสตินจึงเอามือโอบเอวฉันไว้ ส่วนฉันเอามือคล้องคอเขาดุจเจ้าหญิง
"คล้องคอผมซิ...ที่รัก"
ฉันทำตามที่เขาบอก ใบหน้าฉันชิดเขาลมหายใจเขาฉันรู้สึกได้...ฉันชอบจังเวลาอยู่ใกล้เขา
"คิดอะไรอยู่ที่รัก" เขายิ้ม ขาของเราขยับเต้นรำทำนองเพลง
"ฉันคิดว่าทำไมคุณถึงจ่ายเงินซื้อเครื่องเพชรในราคาแพงสูงลิบลิ่วขนาดนี้" ฉันถามเขา แล้วมีอีกหลายคู่ขึ้นมาบนฟลอร์
"ผมอยากช่วยการกุศลและที่สำคัญ...อะไรที่อยู่ในเรือนร่างคุณผมก็ไม่อยากให้เป็นของคนอื่น" เขาเอ่ยบอกกับฉัน แล้วเป็นทำนองการเต้นเป็นท่าวอลซ์ เขาจับไหล่ฉันจับก็จับไหล่เขาส่วนมืออีกข้างหนึ่งประสานกับมือเขา
"วันนี้ผมมีความสุขมากที่ได้เต้นรำกับคุณ"
"ฉันก็เหมือนกันค่ะ"
"กลับบ้านกัน" เขาบอกฉัน ระหว่างที่เดินมายังหน้าโรงแรม นักข่าวคอยถ่ายรูปเขาและฉันบอดี้การ์ดกันนักข่าวเต็มที่มากกว่าสามสิบคน
"ฉันต้องกลับกับลูเซียพรุ่งนี้มีงานค่ะ" ฉันเอ่ยบอกเขาด้วยรอยยิ้ม
"ย้ายมาอยู่กับผมไหม" เขาถามฉัน
"ไม่ได้หรอกค่ะ...ฉันยังไม่อยากนอนกับมหาเศรษฐีอสังหาทรัพย์ในค่ำคืนนี้" ฉันยิ้มให้เขาด้วยความสุภาพ
"ก็วันนี้ผมอยากนอนบนเตียงกับนางแบบสุดเซ็กซี่ และอยากจะเล่นกับเธอบนเตียงด้วย" ออสตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูเซ็กซี่เบาๆ ทันใดนั้นเสียงของชายผู้หนึ่งดังขึ้น นั่นคือเดวิด
"สวัสดีครับ...มิสเตอร์เวลล์"
"สวัสดีครับ" เขาบอกแล้วจับมือกับเดวิด
"ขอบคุณนะครับ...ที่มางานของผมในโรงแรมคุณและคุณก็ประมูลสูงสุดในค่ำคืนนี้" เดวิดบอกเขา
"ไม่เป็นอะไรครับผมตั้งใจจะให้การกุศล" เขาบอกเดวิด
"ขอบคุณมากนะครับ...ที่ให้จัดงานฟรี และก็ของคุณมากนะครับ มีสปาร์คเกอร์ที่มาเป็นนางแบบให้ผม" เดวิดเอ่ยบอกกับฉัน
"ด้วยความยินดีค่ะ" ฉันบอกเดวิด
"งานหน้าผมขอจองตัวไว้เลยนะ"
"ได้ค่ะ ถ้าไม่ติดงานรับรองมาแน่นอน"
"ผมขอตัวนะครับ" เดวิดบอกเขาและฉัน แล้วเดวิดก็เดินจากเราไป
"ว่าไงคืนนี้ไปกับผมนะ" ออสตินหว่านล้อมฉันอีกแล้ว
"ก็ได้ค่ะ" ฉันยอมเขาอีกแล้วเหรอ
เขายิ้ม แล้วหยิบไอโฟนออกมาจากกระเป๋ากางเกง กดโทรออก
"หวัดดี...แมรี่บอกลูซี่กลับไปเลยนะ...พี่จะไปส่งอลิซาเบธที่บ้านเธอเอง" เขาบอกแมรี่ที่อยู่ปลายสายแล้ววางสาย
"ไปเถอะที่รัก...ผมอยากอยู่ในตัวคุณจะแย่อยู่แล้ว"
ฉันนี่หน้าแดงขึ้นมาเลย
ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์
กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้า
- Writer
