ณมนยอมรับแก้วเครื่องดื่มจากคนตรงหน้า ก่อนจะบอกอีกคนกลับไป
“แค่แก้วเดียวนะ แล้วเราจะกลับเลย”
“ได้สิ” คินน์ตอบกลับก่อนจะมองอีกคนล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า ไม่แน่ใจว่าดูเวลาหรือทำอะไร แต่พอเห็นว่าเธอสนใจโทรศัพท์ไม่นานจึงปล่อยผ่าน แล้วหยิบเครื่องดื่มของตัวเองเพื่อชนแก้วกับเธอเป็นครั้งสุดท้ายตามที่คุยกันไว้
เพื่อตัดความรำคาญ ณมนยกแก้วรวดเดียวหมดแก้ว และมันทำให้สิ่งแปลกปลอมบางอย่างที่ผสมอยู่ในแก้วทำงานขึ้นมาทันที
“คะ คินน์….”
“เราทำแบบนี้เพราะเรารักเธอมากนะมน เราไม่ได้อยากเสียเธอไป เราผิดไปแล้ว เราแค่อยากขอโอกาสจากเธอ แต่เพราะใจเธอมันเปลี่ยน เราถึงต้องทำแบบนี้ไง” ณมนกัดริมฝีปากตัวเองแน่น อาการวูบวาบที่เธอกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้มันทำให้เข้าใจทุกอย่างทันที
โตมาป่านนี้ ต่อให้จะไม่เคยสัมผัส แต่ก็เคยศึกษาและอ่านเพื่อเป็นความรู้มาบ้าง
“เลว!”
“อย่าพูดแบบนั้นเลยมน เรารู้ว่าต่อจากนี้เธอจะต้อ
