นิรามก้าวขาออกมาจากห้องนอนของเพื่อนน้อง ในขณะที่ในหัวโคตรจะสับสน เขาเชื่อเสมอว่ากับบางคนน่ะเรื่องโอกาสมันมีบ่อยก็จริง แต่กับบางคนที่โอกาสมีน้อยน่ะมันก็มีเหมือนกัน และเชื่อเลยว่ากับคนนี้ที่เขาเพิ่งจะคลอเคลีย เธอไม่เหมือนคนอื่นแน่นอน
เจอของดีและมีโอกาสแบบนั้นเขาควรเดินออกมาจริงๆ เหรอวะ ที่จริงต่อให้เพื่อนจะรอก็ช่างหัวเพื่อนไหม เอาก่อน ส่วนกับพวกนั้นค่อยกลับไปเคลียร์ก็ยังได้เลย
คิดได้แบบนั้นร่างสูงที่เดินพ้นประตูออกมา แต่ยังยืนนิ่งอยู่หน้าประตูหมุนตัวกลับทันที กะว่าเข้าไปรอบนี้จะสานต่อให้มันจบๆ มือคว้าลูกบิดประตูเตรียมผลัก ในหัวกำลังจินตนาการไปไกล แต่ฉิบหายเถอะ ทำไมประตูเปิดไม่ได้วะ เขาเพิ่งเดินออกมาไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ อย่าบอกนะว่าทันทีที่เขาเดินออกมา ณมนก็ลุกมาล็อกประตูทันที
ที่บอกว่าจะนอนแล้วห้ามกวน อันนั้นคือเธอพูดจริงอ่ะดิ ฉิบหายเลยว่ะ ฉิบหายของแท้ แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยกู
“ตัว
