ตอนที่ 1 ขออนุญาตเฮียราม
887 Words
"เฮีย..." เสียงสดใสของนาราหยุดปลายนิ้วยาวเหยียดที่กำลังพิมพ์และส่งข้อความหาเจ้าของรูปโปรไฟล์ที่มองเห็นจากไกลๆ ยังรู้เลยว่าสวย เซ็กซี่แค่ไหน
"อ่า" นิรามส่งเสียงในลำคอ หลังจากระบุเวลาและสถานที่นัดหมายเป็นอันเสร็จสิ้น นิ้วกดดับหน้าจอทันที
"แหม รีบเก็บโทรศัพท์เชียวนะ กลัวหนูเห็นว่าคืนนี้นัดเจอสาวที่ไหนเหรอ"
"เป็นเด็กเป็นเล็ก แซวแบบนี้ควรฟาดตรงไหนก่อนดี"
"หนูไม่เด็กแล้วเถอะ ยี่สิบสี่แล้ว เฮียต่างหากล่ะที่แก่" แก่ตรงไหน แค่สามสิบต้นๆ นี่ถือว่าแก่แล้วหรือไง แต่ก็นั่นแหละ คำว่าแก่พูดเบาๆ ก็เจ็บ
"แล้วที่มาเสียงอ่อนเสียงหวานกับคนแก่นี่จะขออะไร จะอ้อนเอาอะไรอีก" นิรามมองหน้าน้อง อยู่ที่นี่คนเพียงคนเดียวที่เขาต้องดูแลก็คือนารา ทั้งหวงทั้งห่วง จะว่าห่วงเพราะยังเด็กอันนี้ไม่น่าใช่ นาราโตแล้ว เรียนจบแล้ว ที่ห่วงเพราะทั้งสองแยกออกมาใช้ชีวิตแบบดูแลกันเอง ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับธุรกิจ พ่อแม่ดูแลอีกที่ ส่วนเขาดูแลอีกที่ ทีนี้เลยต้องแยกกัน
"มีเรื่องจะมาขออนุญาตค่ะ"
"ถ้าจะไปเที่ยวที่อื่นแบบเป็นเดือนๆ อีก เฮียไม่อนุญาต" นิรามบอกเสียงดังพร้อมกับหยัดตัวลุก ครั้งก่อนบอกขอไปอยู่กับเพื่อน อยู่เป็นเดือนๆ บอกให้กลับก็ไม่ยอมกลับ ดีนะที่พอไปรับกลับแล้วน้องยอมกลับ เพราะถ้าไม่ยอม เขาฟันธงว่าน้องสาวที่แสนดีติดผู้ชายชัวร์
และถ้าเป็นแบบนั้นเขาไม่ยอมแน่ มีอย่างที่ไหนเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับผู้ชายแบบนั้น
"ไม่ๆ ไม่ไปแล้วน่า" นารารั้งแขนพี่ชายให้นั่งอย่างเก่า จากนั้นก็รีบบอกความต้องการออกมา
"หนูมาขออนุญาตพาเพื่อนมาค้างที่บ้านน่ะค่ะ"
"เพื่อนที่ไหน บังเอิญมาแถวนี้?"
"เปล่า ก็เฮียไม่อนุญาตให้หนูไปหาเพื่อนไง หนูเลยจะให้เพื่อนมาหาหนูแทน"
"เราติดเพื่อนขนาดนั้นหรือไง ทำไมต้องขอให้เพื่อนมาหาด้วย"
"อันนั้นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ได้อีกเหรอ ทำไมเป็นงี้อ่ะ เฮียไม่มีเหตุผล"
"แล้วจะให้เพื่อนมาอยู่กี่วัน" ถามกลับคนที่กำลังตัดพ้อ ก็ไม่ได้หวงพื้นที่อะไรขนาดนั้น แต่เขาแค่ไม่ชอบความวุ่นวาย
"สักเดือนสองเดือน"
"บ้าบอ นานขนาดนั้นนี่ตั้งใจมาเพราะอยากมาหาเพื่อนหรือหนีอะไรมาไม่ทราบ" นิรามถามกลับ ในขณะที่นาราเม้มริมฝีปากแน่น
"เพื่อนหนูอกหักอ่ะ"
"เหอะ!" กูว่าแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กริอ่านมีความรัก เป็นผู้หญิงก็แบบนี้ มันตอกจนเบื่อมันก็ทิ้ง แบบนี้ไงเขาเลยไม่อยากให้น้องต้องมีใคร
รักมันกินไม่ได้หรอก อย่าไปถามหาเลยดีกว่า!
"เถอะนะ ถือว่าน้องขอนะๆ" คนออดอ้อนเขย่าแขนรัวๆ ส่งสายตามองตาปริบๆ
"เธอก็รู้ว่าเฮียไม่ชอบความวุ่นวาย"
"แต่เพื่อนหนูนิสัยดีมาก ไม่สร้างปัญหาให้เฮียแน่ๆ นะๆ"
"เพื่อนคนไหน เฮียรู้จักหรือเปล่า"
"คนนี้ๆ หนูสนิทที่สุดแล้ว เพื่อนรักเลย" นารารีบเปิดโทรศัพท์ เปิดรูปเพื่อนให้พี่ชายสุดที่รักดู รู้จักหรือเปล่าไม่รู้ ที่รู้ๆ เฮียรามนิ่งไปทันที
"เพื่อนชื่ออะไร"
"มน ชื่อณมนที่หมายถึง อยู่ในหัวใจค่ะ" นาราฉีกยิ้มอวดฟันสวย คนนี้แหละที่เธอเคยไปอยู่ด้วยนานๆ ก่อนที่พี่ชายเธอจะไปตาม แต่ตอนนี้ณมนติดธุระ ทั้งคู่เลยยังไม่เจอกัน
"อือ อยากมาก็มา"
"ฮันแน่ เพื่อนหนูสวยใช่ไหมล่ะ"
"ไม่นะ เห็นจืดๆ น่าจะไม่ดื้อ ไม่วุ่นวาย"
"โหย เอาอะไรมาจืด แบบนี้เขาเรียกสวยฉับ"
"พูดมาก แค่นี้ใช่ไหมที่จะคุย"
"เปล่า มีอีกเรื่องที่อยากจะบอก"
"อะไร"
"เพื่อนหนูมาถึงเย็นนี้นะคะ ค่ำๆ หน่อย" คนบอกยิ้มแห้ง สบสายตากับตาคมดุของคนตัวโต
"ให้มาก่อนมาขออนุญาต?"
"ก็หนูรู้ว่าเฮียยอมอยู่แล้วไง ก็เลยบอกให้มาเลย"
"แล้วถ้าเฮียไม่อนุญาตนี่คิดจะทำยังไง"
"ก็อ้อนจนกว่าเฮียจะยอมไง"
"เดี๋ยวเถอะ ไหนว่าโตแล้วไง โตอะไรแสบขนาดนี้" นาราหัวเราะคิกคัก จะยังไงก็ช่าง เฮียอนุญาตแล้วเท่านั้นพอ
"เฮียไปไหนไหมคะ เผื่อมนมาถึงหนูพาเพื่อนไปทำความรู้จัก"
"ไม่อ่ะ คืนนี้เฮียมีนัด เจอกันพรุ่งนี้เช้าละกัน"
"กลับเช้าเลยเหรอ ไปกกสาวที่ไหนอ่ะ คนนี้จะค้างด้วยเลยเหรอ?" นิรามมองค้อนใส่คนรู้เยอะ แต่เยอะไม่จริง เพราะถ้ารู้เยอะจริงต้องรู้ด้วยดิว่าคนอย่างนิราม
ไม่เคยนอนค้างกับใคร!
________________________
ไม่นอนค้าง ตอกเสร็จก็กลับอ่ะนะ 😂😉☺️😊 ว่าแต่ หน้าจืดแบบใด ทำไมถึงทำให้เฮียรามนิ่งได้คะคุณพี่ 555555555
มาค่ะ ๆ แนวใสๆ พี่ชายเพื่อน อ่านแบบสบายๆ ไม่มีน้ำตา มั้งนะคะ 😄😅😂
คอมเมนต์ เท่ากับ กำลังใจนะคะ 🥰😘
- Writer
