ร้านอาหารริมทะเลกรุกระจกตั้งแต่พื้นจนถึงเพดานทำให้มองเห็นวิวทางด้านนอกได้อย่างชัดเจน หลังทานอาหารคาวแล้วบิดามารดาของลูคัสก็สั่งผลไม้มานั่งทานพลางมองวิวรอบๆ ด้วยความสบายใจ
ส่วนจัสมินกับนฤดาก็ย้ายที่นั่งมายังโซฟาที่หันหน้าออกไปทางทะเลขณะที่ลูคัสก็แยกออกไปคุยโทรศัพท์เพื่อสั่งงานลูกน้อง
“หนูชอบทะเลเหรอคะ” นฤดาสังเกตว่าตั้งแต่มาเที่ยวทะเลจัสมินดูจะร่าเริงและมีความสุขมากเธอนั่งมองทะเลอยู่นานทั้งที่เด็กวัยนี้ไม่น่าจะอยู่นิ่งได้
“ค่ะ จัสมินชอบทะเลมากๆ ค่ะ แต่ชอบที่สุดก็ตอนที่ได้มาเที่ยวกับหม่ามี้และแดดดี๊ เรามาทะเลกันบ่อยๆ ได้ไหมคะ”
“ได้สิคะ เมืองไทยมีทะเลสวยเยอะเลยค่ะ เสาร์หน้าเราไปภูเก็ตกันดีไหมคะ” ลูคัสเดินกลับมาได้ยินที่ลูกสาวพูดก็รีบเสนอ
“ภูเก็ตไกลไหมคะแดดดี๊”
“ไกลค่ะ เราต้องนั่งเครื่องบินได้”
“หม่ามี้ก็จะไปกับเราใช่ไหมคะ”
นฤดาหันมามองหน้าลูคัสก่อนจะหันกลับไปตอบลูกสาวของเขาด้วยรอ
