อุ้มรักห่มใจ

ผูัหญิงใจร้าย...2

“เลิกพูดได้แล้ว เพราะพูดไปฉันก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก” พ่อเลี้ยงหนุ่มปิดปากหญิงสาวด้วยเรียวปากหยักของเขา เขาดูดเม้มที่กลีบปากบนและกลีบปากล่างของหญิงสาว ในขณะที่หญิงสาวก็พยายามจะเบือนหน้าหนี แต่มือของเขาก็ล็อคที่ศีรษะเล็กของเธอไว้แน่น เมื่อเขาเห็นว่าเธอไม่สามารถเคลื่อนหนีเขาได้ พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ดุนดันลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปยังเรียวปากบางของหญิงสาว ก่อนที่จะเกี่ยวกวัดกับเรียวลิ้นเล็กของเธอ

ธิชาพยายามที่จะกัดลิ้นของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถทำมันได้สำเร็จ แม้ว่าเขาจะเมามาก แต่พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ยังสามารถหลบฟันที่คมกริบของหญิงสาวได้ ร่างบางของหญิงสาวเริ่มหมดหวัง แต่น่าแปลกที่ร่างกายของเธอเริ่มตอบสนองกับสัมผัสของพ่อเลี้ยงหนุ่ม แต่หญิงสาวก็ต้องรวบรวมแรงฮึดครั้งสุดท้าย ผลักเขาออกไป นั่นทำให้ใบหน้าหวานของหญิงสาวหลุดจากการพันธนาการด้วยจุมพิตแสนหวานจากพ่อเลี้ยงหนุ่ม

“เมื่อไหร่พ่อเลี้ยงจะได้สติ” หญิงสาวตะคอกทั้งน้ำตา เธอยอมรับถ้าขืนเธอยังปล่อยให้เขาทำเช่นนี้ต่อ เธอรับรองได้เลยว่าเธอไม่มีทางรอดพ้นจากเงื้อมือเขาอย่างแน่นอน เพราะร่างกายของเธอมันกำลังจ้องจะทรยศเธออยู่

“ฉันมีสติอยู่ทุกการกระทำนั่นแหล่ะ และทางเดียวที่ฉันจะดูแลเธอได้ตลอดไป นั่นก็คือเธอต้องเป็นเมียฉันเท่านั้น” แม้ว่าจะมีสติหลงเหลืออยู่บ้าง แต่หากว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มมีสติสัมปัชชัญญะ เขาก็คงไม่ทำอย่างนี้กับเธอแน่นอน

“พ่อเลี้ยง คุณถามฉันหรือเปล่าว่าฉันต้องการในสิ่งที่กำลังจะทำมั้ย” เมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อเลี้ยงหนุ่มกล่าว หญิงสาวก็สั่นไปทั่วทั้งร่าง เธอยังถูกเขากอดไว้

“ฉันไม่ถาม ฉันรู้แค่ว่าฉันจะต้องดูแลเธอไปตลอดชีวิต และทางเดียวที่ฉันจะดูแลเธอได้ดีที่สุด โดยไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอมันก็คือวิธีนี้เท่านั้น” พ่อเลี้ยงหนุ่มยังยืนกรานเช่นเดิม ในขณะที่หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เธอจะทำอย่างไรหากว่าเธอต้องตกเป็นเมียเขาอย่างที่เขาต้องการ

“ถ้าพ่อเลี้ยงทำแบบนั้น ฉันจะเกลียดพ่อเลี้ยงเข้ากระดูกดำ ไม่มีวันที่ฉันจะให้อภัยพ่อเลี้ยงเด็ดขาด” หญิงสาวกล่าวจริงจัง แต่คำพูดของเธอไม่มีความหมายกับเขาเสียแล้ว ในเมื่อเธอก็เกลียดเขาเข้ากระดูกดำอยู่แล้ว แล้วทำไมเขาจะต้องกลัวในสิ่งที่เขาพบเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอยอีกล่ะ

“ตามใจเถอะทูนหัว เพราะถึงไม่ทำแบบนี้เธอก็เกลียดฉันเข้ากระดูกดำอยู่แล้ว” พ่อเลี้ยงหนุ่มยิ้มออกมาเพราะสมเพชตนเอง

“ได้ อยากทำอะไรก็ทำเลยแล้วกัน แล้วก็เตรียมรอรับผลของการกระทำด้วยแล้วกัน” หญิงสาวเลิกขัดขืน เธออยากจะรู้นักว่าเขาจะกล้าทำจริงหรือไม่ ในเมื่อเธอขู่เขาไปเช่นนั้น แต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าตอนนี้สติสัมปัชชัญญะของชายหนุ่มยังมีไม่ครบ เขาสามารถทำทุกอย่างโดยไม่ผ่านการไตร่ตรองได้อยู่แล้ว